De betekenis van de christelijke doop.
De meeste christenen kennen de kinderdoop. Christelijke ouders belijden dat ze met hun kinderen in zonden ontvangen en geboren zijn, en daarom niet in het rijk van God kunnen komen, tenzij ze wedergeboren worden. De ondergang of besprenging met het water wijst op de oorspronkelijke onreinheid van de ziel. We worden vermaand om onszelf voor de Heere te verootmoedigen om onze zonden, en onze bekering bij God alleen te zoeken. We mogen daarbij weten dat onze kinderen zonder dat ze het weten al deze zaken deelachtig zijn. Zoals ze zonder het te weten in Adam verloren zijn, zijn ze in Christus tot genade aangenomen. De Elohim had dat eeuwen geleden al aan Abraham beloofd. ( Genesis 17: 7 ) Eeuwen later heeft Petrus hetzelfde gezegd. ( Handelingen 2 : 39 )
Vlak voordat de Heere Jezus naar de hemel terugging gaf hij Zijn leerlingen de opdracht om het Evangelie verder de wereld in te brengen. Ze moesten naast de verkondiging van het Goede Nieuws de mensen dopen. De Heilige Doop is door Jezus Zelf bevolen. “ God heeft Mij alle macht gegeven in de hemel en op de aarde. Jullie moeten naar alle volken gaan, zodat iedereen Mijn leerling kan worden. Jullie moeten de mensen dopen in de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Leer de mensen om zich te houden aan alles wat Ik jullie verteld heb. En vergeet nooit: Ik ben altijd bij jullie, totdat de nieuwe wereld komt. “ ( Matth. 28 : 18 – 20 / Marcus 16 : 16 ) Jezus gaf Zijn discipelen de opdracht het Evangelie van de Zoon van God te verkondigen aan iedereen op de wereld, hoewel ze reacties van geloof en ongeloof op zou roepen.
Daarbij was het van groot belang dat de dopelingen onderwezen werden in de betekenis van de doop. Het dopen van bekeerlingen na de hemelvaart begon op de Pinksterdag. ( Handelingen 2 : 38 ) Een belangrijk punt was de bekering en doop van een fervent vervolger van het Evangelie, Saulus van Tarsen.
Saulus werd door Niemand minder dan de Heere Jezus Zelf tot stilstand en bekering gebracht. Terwijl Saulus op weg was naar Damascus om de volgelingen van Jezus te doden, gebeurde er een wonder. Plotseling straalde er een fel licht vanuit de hemel om hem heen. Hij viel op de grond en hoorde een stem vragen : “ Saul, Saul, waarom vervolg je Mij? “ Hij antwoordde “ Wie bent U Heer? “ En de stem zei: “ Ik ben Jezus van Nazareth . Ik ben Degene die jij vervolgt. “ Saul was drie dagen en nachten blind. Toen kwam Ananias naar hem toe en zei:
“ De God van onze voorouders heeft je uitgekozen om je Zijn wil bekend te maken, om de rechtvaardige te zien en Hem te horen spreken. want je zult Zijn getuige zijn en aan alle mensen verkondigen wat je gehoord en gezien hebt. Wat aarzel je dan nog? Sta op, laat je dopen en je zonden wegwassen terwijl je Zijn Naam aanroept. “ ( Handelingen 22 : 16 ) De doop en de geestelijke realiteit die de doop vertegenwoordigt, werden hier rechtstreeks met elkaar in verbinding gebracht.
Met de doop belijden wij onze dood in Christus, dat wij ons oude leven achtergelaten hebben. “ Betekent dit nu dat we moeten blijven zondigen om de genade te laten toenemen? Dat in geen geval. Hoe zouden wij die dood zijn voor de zonde, nog in zonde kunnen leven? Weet u niet dat wij die gedoopt zijn, in Christus Jezus zijn gedoopt in Zijn dood? We zijn door de doop in Zijn dood met Hem begraven, zoals Christus door de macht van de Vader uit de dood is opgewekt, een nieuw leven te leiden. Als wij delen in Zijn dood zullen wij ook delen in Zijn opstanding.”( Romeinen 6 : 1 – 5 ) Deze woorden zijn een verwijzing naar de doop door onderdompeling in water, zoals die in de vroege kerken bediend werd.
Paulus schreef aan de Kolossenzen: “ Door jullie doop is er een einde gekomen aan jullie zondige bestaan. Dat gebeurde toen jullie gedoopt werden. Want de doop is een soort besnijdenis. Het is niet een gewone besnijdenis door mensen, maar het is een teken dat je bij Christus hoort. Jullie zijn gedoopt. Toen zijn jullie eigenlijk samen met Christus begraven. Maar God heeft Christus uit de dood laten opstaan. En omdat jullie geloven in de kracht van God, zijn jullie samen met Hem opgestaan.” Dat was natuurlijk erg bemoedigend nieuws voor de bekeerlingen.
De doop bevordert de eenheid van het lichaam van Christus, de Kerk. “ Een lichaam is een eenheid die uit vele delen bestaat. Ondanks hun veelheid vormen al die delen samen één lichaam. Zo is het ook met het lichaam van Christus. Wij zijn gedoopt in één Geest en zijn daardoor één lichaam geworden, wij zijn allen van één Geest doordrenkt, of we nu Joden of Grieken zijn, of we nu slaven of vrije mensen zijn.” ( 1 Kor. 12 : 12 – 14 ) In de oudheid werd het beeld van het lichaam geregeld gebruikt om daarmee een sociale groep aan te duiden en dan met name om iedereen ertoe te bewegen op zijn eigen plaats te blijven. Paulus gebruikte het beeld van het lichaam om daarmee te wijzen op de verschillende gaven die nodig zijn in de gemeente ( 12 : 12 – 19 ) en op de afhankelijkheid van elk gemeentelid ten opzicht van de overige gemeenteleden. ( 12 : 20 – 25 )
In Matth. 3 : 11, Johannes 1 : 33 en Handelingen 1 : 5 verwijst de doop met de Heilige Geest vooral naar wat de Geest in het begin van de kerkgeschiedenis op Pinksteren gedaan heeft. Toen heeft de Geest scheiding gemaakt tussen de ware Joden en de Joden die alleen door hun geboorte Jood waren. En zo vormt de Geest, te beginnen met deze gelovige rest van Israël, voor het eind van de tijd een volk voor God dat de vervulling van Gods beloften meemaakt. ( Handelingen 2 : 16 – 17 )
Eén van de belangrijkste opdrachten die Paulus de jonge kerken meegaf was dat ze een eenheid moesten vormen. “ Leef met elkaar alsof jullie één lichaam zijn, want jullie zijn allemaal door God uitgekozen om gered te worden. Daar vertrouwen jullie op. Jullie hebben dezelfde Heer, hetzelfde geloof, dezelfde doop. En jullie hebben dezelfde God, de Vader van alle mensen. Hij is belangrijker dan alles en iedereen. Hij geeft leven aan alles en iedereen. Hij is aanwezig in alles en iedereen. “ ( Efeze. 4 ; 4 – 6 ) schreef Paulus aan de gemeente te Efeze. Ongeveer dezelfde woorden staan in Galaten 3 : 26 , 27 ) De doop verbindt mensen met dezelfde God en hetzelfde geloof.
De doop wordt ook wel aangeduid als een geestelijke besnijdenis. Paulus stichtte tijdens zijn zendingsreizen overal gemeenten. In de jonge kerken was het nodig om de nieuwe bekeerlingen uit te leggen wat de betekenis was van de doop. “ In Hem bent u besneden, niet door mensenhanden, maar met de besnijdenis van Christus, door het afleggen van het aardse lichaam. Toen u gedoopt werd, bent u immers met Hem begraven? En met Hem bent u ook tot leven gewekt, omdat u gelooft in de kracht van God die Hem uit de dood heeft opgewekt. “ ( Kolossenzen 2 : 11, 12 ) Hier zette Paulus de vroegere heidense staat van de mensen uit Kolosse tegenover hun huidige staat in Christus.
“ Door het geloof en in Christus Jezus bent u allen kinderen van God. U allen die door de doop één met Christus bent geworden, hebt u met Christus omkleed. “ ( Galaten 3 : 27 ) De doop is het openbare teken van de beslissing om Christus te volgen, om één met Hem te zijn en Hem toe te behoren. ( 1 Petrus 3 : 21 / Romeinen 6 : 3 ) Voor de gelovige hangt zijn positie voor God en zijn identiteit niet meer af van wat het geloof in Christus van hem vraagt. Door de nieuwe positie die mensen in Christus bezitten worden etnische, sociale en zelfs scheppingsverschillen gerelativeerd. ( Genesis 1 : 27 )