Filippi was een belangrijke stad in het antieke Macedonië. Ze is door Philippus van Macedonië gesticht. Hij was een directe koninklijke afstammeling van alle koninklijke nazaten die Macedonië ooit rijk geweest is. Eeuwen later werd Filippi door de Romeinen veroverd. De stad had een strategische ligging aan de Via Egnatia, de hoofdweg die van Rome naar Constantinopel leidde. In Filippi zette de apostel Paulus voor het eerst voet op Europese bodem en hij werd daar gevangen gezet in een kerker die nog steeds bestaat. De geschiedenis van de stokbewaarder is wereldberoemd geworden. Ter ere van dit martelaarschap is later een kathedraal gebouwd waarvan alleen de resten nog te bezichtigen zijn.
Paulus had dierbare herinneringen en een voorliefde voor Filippi omdat hij er zelf een gemeente gesticht heeft. In een visioen ( Handelingen 16 : 9 ) zag hij een man staan die hem toeriep: “ Kom over, en help ons! “ Paulus zag God voor zich uitgaan en bedacht zich geen ogenblik om Hem te volgen. De Heilige Geest had hem verhinderd om het Woord van God in Asia te brengen ( Hand. 16 : 6 ). Hij was van plan om door te reizen naar Bitynië, maar dat stond de Geest van Jezus hem niet toe.( Hand. 16 : 7 ) Daarom trokken Paulus en zijn team steeds verder, tot de Heere ingreep en via een visioen Zijn plannen voorlegde. Eenmaal in Filippi heeft de apostel veel vervolging moeten lijden. Je zou denken dat hij er een trauma aan overhield, maar het tegenovergestelde gebeurde, hij hield er een vurige liefde voor deze plaats aan over. Filippi is later tot een bloeiende gemeente uitgegroeid. Paulus stelde hun onderlinge eenheid in het geloof bijzonder op prijs. Hij beschouwde hen als echte helpers die hem hielpen om zijn taak als apostel van de heidenen naar behoren uit te kunnen voeren. Het is dan ook opvallend dat Paulus in de brief aan de gemeenteleden van Filippi een totaal ander taalgebruik bezigt dan we van hem gewend zijn. In plaats van de hoogstaande retoriek waar hij zich in zijn andere brieven van bediende om zijn lezers van de juistheid van zijn theologische standpunten te overtuigen, koos hij voor persoonlijke en warme woorden die weldadig aandoen. Mocht er hier en daar retoriek gebruikt worden dan is het als vriendschapsretoriek te kwalificeren.
Het cruciale punt in de brief aan Filippi is niet een belangrijk theologisch onderwerp. Het gaat vooral om het zendingswerk. Met dit thema probeert Paulus zijn medewerkers en de kerken die door zijn inspanningen ontstonden aan elkaar te verbinden. Als wij de brief aan Filippi nauwkeurig lezen dan krijgen we kostbare aanwijzingen over de oorsprong, aard en het doel van zijn zendingswerk. Unieke aanwijzingen die we nergens anders tegenkomen omdat Paulus er geen energie aan hoefde te besteden om de mensen van de noodzaak van een missionaire houding te overtuigen.Deze houding bestond al.
Begrijpelijk dan ook dat er ruimte voor Paulus ontstond om zijn hart te luchten en iedereen deelgenoot te maken van de diepste gevoelens die hem als apostel bezighielden. Hij deelde vrijmoedig allerlei details over zijn vreugde, zijn strijd, de financiële hulp die hij nodig had alles en alles!
De hele brief is vanuit een broederlijke liefde geschreven. Paulus wist zich één met de mensen die hij schreef Iedereen was hem genegen, dat was een unicum.
Deze brief brengt een belangrijke correctie aan op het idee dat de apostel Paulus altijd als een solist zonder orkest optrad. De eenheid en eensgezindheid tussen Paulus en zijn vrienden in Filippi vormen nog heden ten dage een uitdaging voor kerkmensen van tegenwoordig om ernaar te streven één van geest te zijn en te delen in alles wat het wel en wee van de christelijke kerk bevorderen kan.