De aardbeving in Turkije en Syrië

Februari 2023

Een onbeschrijfelijk menselijk drama voltrok zich afgelopen week in Turkije en Syrië. Na de verwoestende aardbevingen zijn al meer dan 11.000 doden geborgen. En er liggen nog steeds vele duizenden onder het puin. De tijd dringt inmiddels en ieder uur telt. De harde werkelijkheid is ook dat hulp voor velen te laat zal komen.

https://www.trouw.nl/buitenland/niets-is-meer-normaal-in-aleppo-er-is-hier-aan-alles-gebrek~b5cdbe48/

De massaal toegesnelde hulpverlening uit alle delen van de wereld is zowel hartverwarmend als memorabel. Er wordt hulp geboden vanuit zowel de VS, China, Rusland als Oekraïne, ondanks de oorlog en de enorme geopolitieke spanningen. Ook in Nederland is er in korte tijd al een indrukwekkende hoeveelheid geld en goederen ingezameld om de van huis en haard beroofde Turken en Syriërs te helpen. Nog voordat de giro 555-actie startte.

Schrijnend verschil

Des te schrijnender is daarom het grote verschil te zien tussen de hulpverlening in Turkije en in Syrië. In Turkije wordt met man en macht gewerkt aan de reddingsacties, en de Turkse overheid probeert de internationale hulp zoveel mogelijk te ondersteunen. Maar in Syrië is daar nog nauwelijks sprake van. Het door de jarenlange burgeroorlog verwoeste land, heeft onvoldoende middelen om mensen onder de ingestorte gebouwen te bevrijden. De internationale hulp is hard nodig.

De aardbeving in Syrië en Turkije heeft ons allemaal geschokt. We hebben de beelden gezien van de mensen die onder het puin bekneld lagen. Er werden mensen bevrijd, maar we zagen ook vaders die de handjes van hun gestorven kinderen vasthielden. De ravage is enorm. Reddingswerkers haalden in Turkije ruim 80.000 mensen onder het puin vandaan, maar de aantallen doden stijgen nog elke dag. 

Waarom is er zoveel lijden in de wereld? 

Daar is niet zo eenvoudig een antwoord op te vinden. Job begreep er niets van. Zijn vrienden zaten vast in een schema van oorzaak en gevolg, waarbij de rampspoed van Job verklaard moest worden uit zijn zonden. Maar Job ging hier tegenin. Hij was niet bang om zijn teleurstellingen en opstandigheid aan God voor te leggen. Hij erkende dat God almachtig is, maar vroeg zich tegelijkertijd af of God wel een eerlijk en rechtvaardig bestuur over de aarde uitoefende. Hij bestookte God daarom met zijn waarom-vragen. Maar God zweeg de hele tijd. De vragen van Job werden niet beantwoord. Pas aan het eind sprak God tegen Job, maar de waarom-vragen van het lijden werden niet door Hem beantwoord. Het tegenovergestelde gebeurde, de Heere ging Job allerlei vragen stellen, waarbij Hij de grootheid en het mysterie van de schepping ter sprake bracht. God zei Job dat zijn vragen te moeilijk waren. Niet voor de Heere, maar voor Job. Het was uitgesloten dat Job het grote raamwerk van Gods denken en plan met de wereld kon doorzien. ( Job 38: 2 ) Hoewel Job dus geen antwoord kreeg op zijn vragen raakte hij wel heel erg onder de indruk van de ontmoeting met God. Hij gaf zich over aan Hem. En God keerde zijn lot ten goede. Zijn vrienden moesten hem om vergeving vragen, en Job kreeg alles wat hij verloren had in dubbele mate terug.

Voor alle tijden had God de aarde al gegrondvest. De hemel was het werk van Zijn handen. Zij zullen verdwijnen, maar God houdt stand. ( Psalm 102: 26, 27 ) Psalm 102 geeft ons antwoorden van een onbekende dichter en lijkt afkomstig te zijn uit de Babylonische of Perzische periode toen Jeruzalem nog verwoest en niet herbouwd was. Dus nog voor de tijd van Nehemia. Het opschrift – dat zich focust op een lijdende bidder – is uniek tussen andere opschriften in het Psalter. Meestal bevatten die historische, muzikale of biografische gegevens. Het opschrift is het gebed van iemand die lijdt, die zorgen heeft, en die zijn zorgen voor het hart van God openbaart. 

 

De dichter laat zijn ogen over de puinhopen van Jeruzalem gaan, terwijl hij God aanroept. Laat Hij te hulp komen! En zich ontfermen over de stad, zoals zijn volk dit al doet over het verwoeste Jeruzalem, zijn stad en zijn ruïnes. Wanneer de stad herbouwd zal worden, dan zullen de volken ontzag hebben voor de Heere, voor glorie van Zijn Naam. Wanneer Sion herbouwd wordt, zal Zijn heerlijkheid daarin weer geopenbaard worden, en toont Hij te luisteren naar het gebed van wie weerloos is, en veracht Hij dat niet. 

Het opschrift van de psalm stelt dat het gebed in de psalm een bede is van een lijder in nood. Dit is als handreiking bedoeld, een gebed dat kan dienen in elke vergelijkbare situatie.Deze psalm is dus ook bijzonder geschikt om onze ontzetting uit te roepen over de aardbeving in Turkije en Syrië. Daarbij roept deze psalm op om in een gebed – hoe dringend ook – je niet alleen op je eigen nood, of op één enkele nood te concentereren. 

Corrie ten Boom vertelt in haar autobiografie de Schuilplaats hoe zij met enkele andere medewerkers in het concentratiekamp de gelegenheid had om tijdens het werken samen te bidden. Ze vertelt hoe hun gebeden ondankt het onvoorstelbare leed binnen het kamp verder reikten dan het prikkeldraad en de omheining. Ze bad voor overheden, landen en zelfs voor de Duitse militairen. Als Corrie ten Boom in die vreselijke situaties aan anderen kon denken, dan kunnen wij er niet omheen om haar voorbeeld te volgen en in alle omstandigheden te blijven bidden voor de hele wereld, met al haar problemen.  

Wie zich niet blindstaart op de eigen problemen, zorgen of noden – hoe ernstig die ook kunnen zijn – doet recht aan de verzen 16-19. Deze verzen leggen het fundamentele verschil bloot tussen de eeuwigheid van God en de vergankelijkheid van de mens. 

Hoe het ook met ons gaat, ons gebed om hulp voor onszelf, voor ons volk, voor de wereld in nood, of voor wat dan ook is beperkt, maar Gods kracht en bestaan is eeuwig. Zijn Naamsbekendheid, macht en kracht overstijgt alle tijden en generaties. Wat wij nietige mensen kunnen en mogen doen dat is aan de ene kant hulp verwachten van God en aan de andere kant volop hulp bieden in elke nood die op ons pad komt. 

Het geloofsvertrouwen dat de eeuwige God de mens te hulp komt werd in het Nieuwe Testament  letterlijk volbracht door de Heere Jezus Christus. Hij is de eeuwige, die de vergankelijke hemel en aarde gemaakt heeft, maar Zelf nooit zal ophouden te bestaan. Hij bood hulp waarbij de dood zelfs voor Hem moest wijken. 

Lijdende gelovigen moeten niet aarzelen of schromen om hun leed toe te vertrouwen aan de zorgen van God de Almachtige Vader ( 1 Petrus 4: 19 ) Jeruzalem zou hersteld worden, de puinhopen zouden herrijzen. Dat ziet heen naar het hemelse Jeruzalem. De weg daarheen ging door lijden ( Hebr. 13: 14 ) Zo is dat nog steeds. 

“ U blijft dezelfde, Uw jaren nemen geen einde “ Wat een geweldige woorden. Ze bieden ons troost en houvast als de wereld wankelt. Christus zal dezelfde zijn, in de vervulling van Zijn beloften. Voor Zijn kerk in lijden, in gevangenschap of in vrijheid, dat maakt Hem helemaal niets uit. De kerk hoeft niet bang te zijn voor de verzwakking van haar kracht, of voor het verkorten van haar dagen. Christus zelf zal kracht en leven blijven geven. Hij is Dezelfde, en heeft gezegd: ‘ Ik leef, en u zult leven! ‘ Omdat dit zo is zal de kerk ook blijven, van het ene geslacht tot het andere. De eeuwigheid van het hoofd van de kerk zal ook de kerk zelf eeuwig maken. Zelfs wanneer die zwak of ziek is, en zelfs aan de poorten van de dood. 

Het geloof is geen kloppend systeem dat overal een antwoord op heeft. Veel vragen rondom het raadsel van het lijden zullen blijven bestaan. Maar ze zijn geen reden om je geloof te verliezen. Een nabij leven bij de Heere gaat boven het vinden van passende antwoorden op al je vragen. De liefde van God is veel groter dan welk lijden ook kan zijn. Gods liefde draagt ons overal doorheen, en brengt ons uiteindelijk veilig thuis. Vanuit de kracht en schuilplaats die Hij ons biedt, kunnen we een lijdende wereld tegemoet treden.