De crisis heeft ons als docenten voor allerlei bijzondere opgaven gesteld. Van de ene op de andere dag waren we onze leerlingen kwijt! De examentraining waar we elke les aandacht aan besteedden was voor niets geweest. Dat was niet bepaald een opluchting. Er was teleurstelling, zoals bij een voetbalwedstrijd waar je hard voor getraind hebt, en die op het laatste moment vanwege de weersomstandigheden wordt afgelast. Gelukkig was er de techniek! Het Microsoft programma Teams bleek een voortreffelijk middel om de mondelinge tentamens toch door te laten gaan. Mijn leerlingen hadden onder andere een beschrijving van hun slaapkamer gemaakt. De ervaring leert mij dat dit een vertrek is waar pubers graag het grootste deel van hun dag doorbrengen. Ze trekken zich in hun eigen wereldje terug om er te computeren, te leren, te chatten en te dromen. Een leuke bijkomstigheid was dat elke leerling tijdens het mondeling Duits met zijn laptop in zijn slaapkamer zat.
Supergezellige kamers trokken aan mijn ogen voorbij! Posters van voetbalhelden, raceautos, kleurig geschilderde muren, en vrolijke accessoires overal. Ik hoorde van veel ouderlijke inspanningen die de kamers dit fantastische aanzien gegeven hadden. Het mondeling had zo zijn voor en nadelen. Sommige leerlingen deden het perfect, anderen moesten van hun bijzonder meelevende ouders losgekoppeld worden. Ik voelde me een soort rechercheur die niet alleen de leerling in de gaten moest houden, maar ook listig luisterde of ik geen stemmen op de achtergrond hoorde die de juiste antwoorden influisterden. Soms ging er iets niet als gepland, de verbinding kwam niet tot stand, of de toetstijden liepen uit. Dan hadden we gelukkig onze mobieltjes paraat! In het ergste geval konden we via een videocall het gesprek voortzetten.
Deze tijd leverde mij vaak extra contact met de leerlingen op. De euforie over de vrije tijd die de crisis bracht was snel verdwenen. Veel leerlingen voelden zich eenzaam, en zagen er somber uit. Sommige leerlingen lagen rond lunchtijd nog in hun bed. Ze moesten zich ertoe zetten om het opgegeven werk te maken en te leren. Er waren zelfs leerlingen die het helemaal af lieten weten, hoe vaak je als ook belde of mailde. Nu de lessen op school weer begonnen zijn, ben ik erg blij, maar het is ook apart om op anderhalve meter afstand les te geven. De leerlingen zitten wat verloren in de grote gymzaal of aula. Ze krijgen lesbrieven. We doen allemaal ons best om er voor ze te zijn maar toch blijft er een gevoel van afstand. Het lijkt wel alsof iedereen een soort bubbel om zich heen heeft die niet doorbroken mag worden.
Dit cursusjaar 2019 – 2020 is onvergetelijk. Als alles voorbij zal zijn, wat zullen we dan dankbaar zijn voor de mogelijkheden die God ons geeft om op een natuurlijke manier vriendschap en contact met elkaar te onderhouden. Mensen zijn niet geschapen om op afstand van elkaar te leven.