Bronnen van troost ( 1 )

Bronnen van troost
Alle christenen
Godvrezende mensen kunnen bijzonder goed troosten, omdat ze anderen op Christus wijzen. 

Kol. 4 : 11 / 1 Tess. 4 : 18 

“ Aristarchus mijn medegevangene, Barnabas, neef Marcus ( over wie u al instructies hebt gekregen, ontvang hem gastvrij wanneer hij bij u komt ), en Jezus Justus groeten u. Zij zijn de enige Joden die met mij meewerken voor Gods koninkrijk, en ze zijn dan ook een grote troost voor mij geweest. “ 

“ Wanneer het signaal gegeven wordt, de aartsengel zijn stem verheft, en de bazuin van God weerklinkt, zal de Heer Zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen eerst de doden die Christus toebehoren opstaan, en daarna zullen wij, die nog in leven zijn, samen met hen op de wolken worden weggevoerd, en gaan we in de lucht de Heer tegemoet. Dan zullen we altijd bij Hem zijn. Troost elkaar met deze woorden. “ ( 1 Tess. 4 : 16 – 18 ) 

Toen de apostel Paulus in Rome was, had hij het niet gemakkelijk. In de brief aan de Kolossenzen lezen we over een Jezus, ook wel Justus genoemd. Hij was de enige die niet in de brief aan Filemon, noch ergens anders in het Nieuwe Testament werd genoemd. Justus was een gebruikelijke Latijnse naam, en betekent ‘ rechtvaardig. ‘ Deze bijnaam werd aan de naam van Justus toegevoegd om hem te onderscheiden van de anderen die in die tijd de gangbare naam Jezus droegen. Deze drie genoemde mannen waren uit de besnijdenis, dat wil zeggen dat zij van Joodse afkomst waren. Ze waren de enige christenen met een Joodse achtergrond die Paulus in Rome als medewerker had. De manier waarop Paulus het evangelie aan de heidenen verkondigde, zonder hen te verplichten tot de besnijdenis en de Joodse leefregels, was voor veel Joodse christenen moeilijk te aanvaarden. ( Hand. 21 : 20 – 24 ). Daarom was de steun en medewerking van deze drie Joodse christenen voor Paulus een bijzondere troost. Paulus zat gevangen, en de zorgen voor de nieuw gestichte gemeenten lieten hem nooit los. Het samenzijn met deze mannen, medechristenen was voor hem van onschatbare waarde. Zo is de hulp en steun van mede-christenen een bijzonder grote steun voor mensen die om hun geloof in moeilijkheden terechtkomen. 

In 1 Tessalonicenzen 4 : 16 – 18 riep de apostel de gemeenteleden van Tessalonica op om alles wat hij hen geleerd had, ook in de praktijk te brengen, en al het goede wat ze al deden, nog meer te doen. Hij leidde de praktische toepassing van een stuk onderwijs in. Het ging met name om troost en bemoediging ( parakleo ) in verband met sterfgevallen die zich hadden voorgedaan in de gemeente. De gelovigen zochten en vonden troost in de opstanding tot het eeuwige leven. Paulus riep de gemeenteleden op om elkaar met de zekerheid van het geloof te bemoedigen. Hij troostte hen die rouwden over de dood van hun familieleden en vrienden die in de Heere ontslapen waren. Het was zijn bedoeling om hen te bewaren voor buitensporig verdriet, want dan zou het erop lijken alsof ze geen hoop hadden op een beter leven na dit leven. Er zijn zaken over de dood waarover wij niet in onwetendheid hoeven te verkeren. Dit weten kan ons verdriet matigen en verzachten. 

De doden die in de Heere sterven, zijn ontslapen. Ze zijn uit deze moeitevolle wereld vertrokken om van al hun arbeid en verdriet te rusten, en ze zijn in Jezus ontslapen. Ze hebben door de dood veel gewonnen, en hun vertrek uit deze wereld betekent een ingaan in een betere wereld. Ze zullen uit de dood opgewekt worden, want God zal hen bij Hem terugbrengen. Dan zullen zij bij God zijn, en daar beter af zijn dan ze hier zijn geweest. En als God komt, zal Hij hen met Zich meebrengen. De leer van de opstanding, en van de wederkomst van Christus is een groot tegengif tegen de angst voor de dood, en tegen het verdriet om de dood van onze christenvrienden. Van deze leer kunnen wij volkomen zeker zijn, omdat wij geloven dat Jezus gestorven is, en opgestaan uit de doden. 

De staat en stand van de opgestane doden zal heerlijk en gelukkkig zijn bij de wederkomst van Christus. De Heere Jezus zal neerdalen van de hemel met alle heerlijkheid en majesteit van de betere wereld. Want de Heere Zelf zal met een geroep neerdalen vanuit de hemel. Hij zal verschijnen met heerlijkheid en macht, met een geroep, met de stem van een archangel. De heerlijke verschijning van deze grote Verlosser en Rechter zal aangekondigd en bekend gemaakt worden met de bazuin van God. De doden zullen opgewekt worden. Dan staan eerst de gestorven christenen op uit de dood. En daarna mogen wij die nog leven ook komen. Dan gaan we samen op de wolken naar de Heer toe. In de lucht zullen we Hem ontmoeten, en vanaf dan zullen we altijd bij Hem zijn. 

“ Met die woorden moeten jullie elkaar moed in spreken. Troost elkaar met deze woorden! “ zo besloot Paulus zijn wijze lessen. Daarom moeten wij dat doen.