Genesis 15
De Heere verzekerde Abram opnieuw van Zijn liefde en trouw. “ Ik heb je uit Ur gehaald – het land Babylonië – omdat ik jouw het land Kanaän wil geven.” Het bijzondere van God is dat Hij nooit iets belooft dat Hij niet vervullen kan, zoals het met ons mensen vaak het geval is. Geen enkele tegenstand zou het besluit van God tegen kunnen houden. “ Ik ben de Heere Jehovah. Ik kan u dit land geven ondanks alle tegenstand van de zonen van Enak.” De Enakieten waren een reuzengeslacht. Ze woonden in Kanaän en werden door de meeste Israëlitische verspieders bijzonder gevreesd omdat ze zo sterk en groot waren. (Deut. 2:10-11, 21)
“Ik ben van plan om het u als een erfenis te schenken. ” verzekerde Jahweh Abram.
“ Heer mijn God, hoe kan ik weten of dat echt zal gebeuren? “ was Abrams wedervraag.
Toen zei de Heere: “ haal een koe, en geit, een schaap en twee duiven. “ Abram gehoorzaamde onmiddellijk en sneed alle dieren doormidden, behalve de duiven. In het oude Nabije Oosten werd een verbond vaak met een offer bezegeld. Beide partijen liepen tussen de twee helften door en vroegen de goden om hen hetzelfde lot te laten ondergaan als de dieren wanneer zij hun verplichtingen niet na zouden komen. Zonder dreiging van vloek en straf zouden de Israëlieten de wetten van God nooit hebben gehoorzaamd. Geen enkel argument zou hen hebben overtuigd. Het zou Abram als nonsens in de oren hebben geklonken, net als bij alle mensen die na hem leefden. Abram zou niet tevreden zijn geweest om de onzichtbare God Jahweh slechts geestelijk te dienen. De mens heeft in zijn leven regels en symbolen nodig. Veel van de religieuze verpakking in de Bijbel is een tegemoetkoming van God aan de behoefte van de mens om iets tastbaars te hebben in het geloof, om concrete offers te kunnen brengen. Het ging God helemaal niet om al die ceremoniën en offers, maar om het welzijn van de mens. Veel offers hebben een diepere geestelijke betekenis. Ze zijn een voorafschaduwing van het werk van de Heere Jezus Christus, Die Zichzelf heeft laten doden om de beloften van de Vader aan ons door te kunnen laten gaan.
Abram gehoorzaamde en deed zoals God hem aangewezen had. Hij had er geen notie van hoe dit offer voor hem tot een teken zou worden. Terwijl Gods verschijning om het offer aan te nemen nog uitgesteld werd, bleef Abram wachten. Zijn verwachtingen werden hooggespannen door dat uitstel. Er kwamen roofvogels op de dode dieren af. Maar die werden door Abram weggejaagd. De dag neigde naar het einde. Abram werd moe en viel in slaap. In zijn slaap overviel hem een soort nachtmerrie. Een grote duisternis viel op hem. Ze was bedoeld om de geest van Abram van eerbied en heilig ontzag voor God te vervullen. Gelukkig gaf de Heere hem daar niet aan over, maar zei: “ Abram, jij zult oud worden, rustig sterven en begraven worden. Maar je moet weten dat je nakomelingen in een ander land zullen wonen waar ze vreemdelingen en slaven zullen zijn. Ze zullen daar vierhonderd jaar onderdrukt worden. Als de bestemde tijd vervuld zal zijn, zal Ik de onderdrukkers straffen en je nakomelingen met heel veel bezit weg laten gaan.
Er zullen vier generaties overheen gaan voordat ze terug zullen keren. De oorspronkelijke bewoners van Kanaän zullen gestraft worden voor het slechte leven dat ze geleid hebben. Kanaän lag op het kruispunt van de wereld, op een landbrug tussen drie werelddelen. China en India in het oosten, Afrika in het zuiden en Europa in het noorden. Het was een ontmoetingsplaats van hoogontwikkelde beschavingen uit Egypte en Babylon. Er liep een bloeiende handel via verschillende karavaanroutes, zoals de beroemde “ Koninklijke Weg “ langs de Jordaan, en de “ Weg van de Zee “ langs de Middellandse Zee. ( Numeri 20 : 17 / Exodus 13 : 17 ) Via het water dreven de Kanaänieten handel met de steden aan de kust van de Middellandse Zee. De Kanaänieten waren schatrijk geworden en bezaten prachtige huizen en een verfijnde kunst. Ze waren de uitvinders van het alfabet en produceerden een schat aan literatuur. Hun voorspoed en hoogontwikkelde cultuur hadden een grote aantrekkingskracht op de Israëlieten.
Helaas zorgden de karavanen en zeeschepen niet alleen voor veel rijkdom, maar ook voor de verspreiding van geslachtsziekten en epidemieën. De zedeloosheid onder de Kanaänieten is onder archeologen spreekwoordelijk geworden.De godsdienstige handelingen van de Kanaänieten waren barbaars en door-en-door losbandig. Ze verzwakten alle aspecten van de maatschappij op een bijzonder ernstige manier. Uit archeologisch onderzoek is gebleken dat de gemiddelde leeftijd niet hoger lag dan 30 jaar en dat meer dan de helft van de mensen voor hun 18e levensjaar stierf. Dit was te wijten aan de slechte hygiëne, het wijd verbreid zijn van endemische ziekten, en het optreden van epidemieën. Indirect was ook de lage moraal een groot gevaar voor de volksgezondheid. Bij verslagen vijanden in het land Kanaän moesten alle mannen en alle vrouwen worden gedood. ( Deut. 20 : 16 ) Het risico van een geslachtsziekte en de verleiding om hun levensstijl over te nemen vond de Heere te groot. De vernietiging van de verdrukkers zou de verlossing van de verdrukten zijn. Zo zou God ervoor zorgen dat er niet alleen een goed land over zou blijven voor Abram en zijn nageslacht, maar ook een rijke buit om van te leven.
Toen de Heere dat allemaal aan Abram had uitgelegd, nam Hij het offer aan. De zon was inmiddels helemaal onder gegaan. Abram viel opnieuw in slaap en zag een rokende oven. Er was ook vuur. Dat vuur ging tussen de dode dieren door, die daar lagen. Nu deed Jahweh een belofte aan Abram. “ Dit land zal Ik jouw nakomelingen geven. Het hele gebied van de rivier de Nijl tot de rivier de Eufraat is voor hen bestemd. Dat is het gebied waar de Kanaänieten nu nog wonen.
Het is opvallend hoe frequent de Heere Zijn beloften aan Abram herhaalde. Zo doet Hij dat nog steeds. Hij is een geduldig God. Hij weet van Zijn schepsel hoe aards het denkt. Zijn Goddelijk verstand wil onophoudelijk ons menselijk verstand verlichten door het te herinneren aan Wie Hij is. De Heere beschreef het land tot zijn uiterste grenzen omdat het een type van de hemelse erfenis moest zijn. De hemel waar plaats genoeg is. Het huis van de Vader met zijn vele woningen.
Het was een hartverscheurend, ontzagwekkend moment, dit vertoon van woeste, onstuitbare kracht van God. De natuur onderwierp zich aan Gods gezag. Hij gaf een bevel en er was vuur. Maar Hij is ook de God die zegt: “ Zwijg, wees stil.” Dat deed en doet Hij allemaal voor ons zodat wij zouden zeggen: “ Wie is toch Deze, dat zelfs de wind en de zee Hem gehoorzamen? “ ( Marcus 4 : 37 – 41 ) Wie ziet Wie God is, die gaat Hem gehoorzamen zoals Abram dat deed. ( SBiP, SV, Piper, Ben Hobrink, kantt, MH )