Abraham ( 21 )

Genesis 27 

Nadat Ezau zijn eerstgeboorterecht achteloos opgegeven had nam hij Kanaänitische vrouwen ten huwelijk. Ze wisten niets over het verbond tussen de Elohim en  Abraham, en hadden daar ook geen achting voor. Vanaf dat moment werd Ezau in de Bijbel een onheilige genoemd. Hij wenste de zegen van God niet en vreesde niet voor Zijn vloek. Het verdriet en de moeite die zijn besluiten zijn ouders kostten verwaarloosde hij. Zo kwamen er mensen in de familie van Abraham die totaal niets met zijn godsdienst en geloof hadden. Het omgaan met deze vrouwen en hun families bezorgde Isaak en Rebekka een eindeloze stroom ellende. Ze verstootten Ezau echter niet maar probeerden er met z’n allen het beste van te maken. 

Isaak werd ouder en ouder. Langzamerhand werd hij blind. Op een dag liet hij Ezau bij zich komen. Hij zegde hem zijn zegen toe, en gebood Ezau eerst op jacht te gaan en een wild dier te schieten. Ezau moest een goede maaltijd bereiden zodat de zegen met de nodige feestelijkheden gepaard zouden kunnen gaan. Want het ging om Isaaks laatste wil en testament, waardoor hij van plan was om Ezau tot zijn erfgenaam te maken. Zowel Isaak als Ezau lieten het voorval met de linzenmoes helemaal buiten beschouwing. Ze dachten ook niet aan de woorden van de Elohim Die tegen Rebekka gezegd had dat de meerdere de mindere dienen zou. ( Genesis 25 : 23 ) 

Maar Rebekka was de bijzonder pijnlijke en moeilijk omstandigheden tijdens haar zwangerschap niet vergeten. Ze was met haar hele hart bij de Elohim te rade gegaan. Zijn woorden stonden in haar ziel gegrift. Nu zou er iets vreselijks gaan gebeuren, Rebekka zou oneigenlijke middelen gebruiken om de beloofde zegen van de Elohim in ontvangst te nemen. Door het dunne tentdoek heen had ze precies gehoord wat Isaak tegen Ezau zei. Vliegensvlug riep ze Jakob en vertelde hem het hele verhaal. Vervolgens gaf ze hem de opdracht om twee mooie geitenbokjes uit de kudde te halen. Ze beloofde Isaak een heerlijke maaltijd te bereiden die hij vervolgens bij zijn vader moest brengen. Hierna zou Isaak Jakob zegenen. 

Rebekka had de beloften van de Elohim moeten geloven, en daarop had ze moeten vertrouwen. Ze had de beslissing van de Heere met eigen oren gehoord. Wanneer ze naar Isaak gegaan was, en hem in herinnering gebracht had wat de Elohim had gezegd over deze zoons, dan had de oude Isaak zich de gebeurtenissen zeker herinnerd. Ze had ook moeten zeggen dat Ezau zijn eerstgeboorterecht weggegeven had. Bovendien had hij vreemde vrouwen ten huwelijk genomen. Vrouwen die zich niets aan het verbond gelegen lieten liggen. Het was onwaarschijnlijk geweest dat Izaak de zegen dan nog aan Ezau gegeven zou hebben. Maar dat deed ze niet. 

Er waren nog wel wat praktische bezwaren te overkomen. Jakob zei tegen zijn moeder: “   Ezau is een harig man, ik helemaal niet. Stel je voor dat vader mij aanraakt. Dan merkt hij dat ik hem bedrieg. Dan zal hij me vervloeken. 

Rebekka verblikte of verbloosde niet maar zei: “ Die vervloeking zal dan voor mij gelden mijn zoon. Doe nu maar wat ik gezegd heb en ga die bokjes halen. “  Er viel niet veel te merken van de trouwe liefde die ze aan het begin van haar huwelijk voor haar man gehad had. We kunnen hieruit leren hoe nodig het is dat we onze huwelijkspartner blijven eren ook in dagen van ziekte, en ouderdom, want we beloofden elkaar trouw for better, and worse. 

Jakob zei niets meer, haalde de bokjes en Rebekka maakte ze klaar zoals Izaak het lekker vond. Vervolgens zocht ze Ezau`s mooiste kleren op en liet Jakob die aantrekken. De harige vacht van de geitenbokjes deed ze om Jakobs handen en om zijn hals. Tenslotte gaf ze hem het heerlijke eten mee met wat brood. Geslepen en verzekerd van zijn recht – dat had zijn moeder hem sinds zijn geboorte ingeprent – bracht Jakob zijn bedrog ten uitvoer. 

“ Ik ben Ezau, uw oudste zoon. Ik heb gedaan wat u wilde. Gaat u maar zitten en eet iets van dit vlees, dan kunt u mij zegenen. “  zij hij. Hoewel Isaak hem dichterbij liet komen en hem betastte, lukte het bedrog. “ Je stem lijkt op die van Jakob, maar je handen zijn die van Ezau. “ zei Isaak, terwijl hij aanstalten maakte om Jakob te zegenen. 

“ Weet je zeker dat je Ezau bent? “ vroeg hij nog een keer. Opnieuw zei Jakob glashard: “ Ja, ik ben het “ . Toen vroeg Isaak of Jakob het diner wat dichterbij wilde zetten. En zo gebeurde het. Hij gaf zijn vader op zijn verzoek een kus. Isaak rook de kleren die Jakob droeg. Daarna zegende hij hem, en zei : “ Mijn zoon, je ruikt net als de akkers die de Elohim gezegend heeft! God zal voor veel regen op je akkers zorgen. Alles zal welig tieren op je land. Je zult altijd veel graan en wijn hebben. 

Volken zullen je dienen en zich voor je neerbuigen. Je zult de baas zijn over je broers, ze zullen voor je buigen. God zal goed zijn voor mensen die goed zijn voor jou. Maar mensen die jou slecht behandelen zullen door de Elohim gestraft worden. “ Isaak goot een profetie over Jakob uit, en beloofde door de kracht van de Heilige Geest overvloed, macht, en gunst bij de Elohim!

Zo werkte de Heere opnieuw dwars door zonde, intrige en verraad heen. Hij volvoerde Zijn plan. De zonde van de mensen stonden Hem niet in de weg. De mens zou – zoals eens Adam en Eva – de gevolgen van de zonde ondergaan. Rebekka, Jakob, noch Ezau waren in staat geweest om tijdelijk lijden te doorstaan met een vast geloof in de toekomstige genade. 

Eeuwen later zou de apostel Paulus schrijven: “ In de hoop te mogen delen in Zijn luister prijzen we onszelf gelukkig onder alle ellende omdat we weten dat ellende tot volharding leidt, volharding tot betrouwbaarheid en betrouwbaarheid tot hoop. Deze hoop beschaamt niet omdat de liefde van God in onze harten is uitgestort door de Heilige Geest die ons gegeven is. “ ( Romeinen 5 : 2 – 5 ) Zou de Heere er niet voor hebben kunnen zorgen dat Jakob de beloofde zegen meer zo, meer op een andere manier gekregen had? Edeler, meer in lijn met de God van de belofte?  Overeind blijft staan dat de Heere een God is Die trouw is aan Zijn Woord en aan Zijn beloften. Waarom lieten de mensen geen ruimte voor de Elohim?