1 Koningen 19 : 9 – 21

“ Elia antwoordde: “ Heer, machtige God, ik heb met al mijn kracht voor u gevochten. Maar de Israëlieten blijven ontrouw aan U. Ze hebben Uw altaren verwoest en Uw profeten gedood. Ik ben de enige die nog overgebleven is. En nu willen ze mij ook doden! De Heer zei: “ Ga hier weg, ga naar de woestijn bij de stad Damascus. Ga dan naar Hazaël om hem te vertellen dat hij de koning van Aram zal worden. Als teken daarvan moet je olie over zijn hoofd gieten. Dat moet je ook doen bij Jehu, de zoon van Nimsi, en bij Elisa, de zoon van Safat, die uit de stad Abel- Mechola komt. Want Jehu zal koning worden van Israël en Elisa al jou opvolgen als profeet. Er zullen in Israël heel veel mensen gedood worden. De mensen die niet gedood worden door Hazaël zullen gedood worden door Jehu. En de mensen die niet door Jehu gedood zullen worden, zullen gedood worden door Elisa. Maar ik zal zevenduizend mensen in leven laten. dat zijn de mensen die niet voor de god Baäl hebben geknield en zijn beeld niet hebben gekust. “Elis ging weg van de berg Horeb. Onderweg zag hij Elisa, de zoon van Safat. Die was samen met een aantal andere mannen op het land aan het werk. Met twaalf paar ossen ploegden ze het land. Elisa elf liep achteraan, met het twaalfde paar ossen. Elia ging naar Elisa toe, gooide zijn mantel over hem heen en liep verder. Elisa liet zijn ossen in de steek en liep snel achter Elia aan. Hij zei: “ Ik ga met u mee, maar ik wil eerst afscheid nemen van mijn vader en moeder! “ Elia antwoordde: “ Doe wat je wilt, ik dwing je niet om mee te komen. “ Elisa ging terug naar zijn ossen. Met het hout van de ploeg maakte hij een vuur. Hij slachtte de ossen en braadde het vlees. Daarmee gaf hij een maaltijd voor iedereen die hij kende. Daarna ging hij met Elia mee om hem te helpen. “ ( 1 Koningen 19 : 14 – 21 ) 

Elisa had zich neergelaten in een grot van de berg Horeb. Eeuwen geleden had Gods heerlijkheid zich hier aan Mozes geopenbaard. Toen God aan Elia verscheen verontschuldigde de profeet zich voor het feit dat hij zich teruggetrokken had. God wist, dat hij zich zo lang mogelijk tot het uiterste ingezet had voor Jahweh, de God der heirscharen. Maar nu hij voor niets gewerkt had en al zijn pogingen op een fiasco uitgelopen waren dacht hij dat het tijd was om de zaak maar op te geven.Hij klaagde over het volk, ze volhardden in het kwaad. Alles wat heilig was hadden ze verwoest en verguisd. Elia beschuldigde de Israëlieten van het feit dat ze Gods verbond verlaten hadden. Ze hadden de altaren afgebroken om plaats te maken voor de dienst aan Baäl. De profeten die hun dienst op deze altaren verricht hadden, waren door Izebel gedood. Elia voelde dat hij in zijn eentje niets kon beginnen tegen het volk en had zich daarom teruggetrokken in een sombere grot. Hij kon zich niet meer in het openbaar laten zien omdat het onveilig geworden was. Hij wist zich zijn leven niet meer zeker. Deze en nog meer dergelijke klachten uitte Elia voor de Heere. Daarna moest de profeet bij de ingang van de rots gaan staan. Toen openbaarde God Zich aan hem. 

Elia hoorde plotseling een sterke wind opsteken en zag de ontzagwekkende gevolgen ervan. De bergen scheurden en de rotsen barstten. Voor hij van de schrik bekomen was voelde hij de aarde schokken. En alsof dat nog niet genoeg was, spoot er een geweldig vuur naast hem op uit de grond. Het was de profeet vreemd te moede. Zou God genoeg van hem hebben, en hem samen met het volk Israël van de aardbodem laten verdwijnen? Maar nee, de elementen verstomden even plotseling als hun uitbarstingen waren ontstaan. Er bleef alleen maar een zacht suizend geluid over. Op die manier sprak God tegen hem.Toen bewond Elia zijn gezicht met zijn mantel. Hij stond aan de ingang van de grot, volkomen bereid om te luisteren naar wat God tegen hem te zeggen had. “ Elia, wat doe je hier? Dit is geen plaats voor jou. “ zei Jahweh. Hoewel de profeet opnieuw in jammerklachten uitbarstte, gaf de Heere hem een opdracht. Elia moest een koning over Syrië aanstellen – Jehu,  en een koning over Israël – Hazaël. Bovendien moest hij een opvolger voor zichzelf benoemen – Elisa. Om Elia moed in te spreken en hem te activeren zijn terugreis naar Israël te beginnen, onthulde de Heere een geheim. Er waren nog zevenduizend gelovigen over in Israël. Zij hadden de Baäl niet aangenomen en vereerd, maar ze waren Jahweh trouw gebleven. Blij verrast en dankbaar aanvaardde Elia de terugreis. Naar aanwijzingen van de Heere trof hij Elisa aan op het land, waar hij aan het werk was. Zijn personeel was aan het ploegen met twaalf span ossen.  Elisa was een gedreven man. Hij sloeg zelf de hand aan de ploeg in zijn eigen bedrijf en liep achter het twaalfde span over het land. Elia riep Elisa op een bijzonder krachtige manier. Hij spreidde zijn mantel over hem heen. Dat werd in Israël als een teken van vriendschap gezien. Een bewijs dat hij voor hem wilde zorgen en hem wilde onderwijzen. Het was ook een teken dat Elisa bekleed werd met de geest van Elia.

Elisa gehoorzaamde onmiddellijk. Hij verliet de ploeg met runderen en rende Elia achterna. Een onzichtbare hand raakte zijn hart aan. Op onverklaarbare wijze, gedreven door een onzichtbare macht, verliet hij zijn landbouwbedrijf om zich aan de dienst van God te wijden. Hij vroeg Elia om afscheid te nemen van zijn ouders. Elia zei: “ doe wat je wilt, ik dwing je nergens toe. “  Maar de hand van de Heere was in alles. De Bijbel noemt geen enkele klacht of tegenspraak tegen de plannen van Elisa. Elisa slachtte de ossen, braadde het vlees op het hout van hun juk, en bood het zijn knechten aan. Daarna ging hij met Elia mee en werd zijn dienaar. Een gangbare gewoonte om het profetenvak te leren. Zo ondervond Elia de goedheid en de soevereiniteit van de Heer over zijn geschiedenis en de geschiedenis van Israël.  Hoewel het niet zo leek, en de afgodendienst overal aanwezig was, ondanks de vervolgingen die hij leed, handelde hij op de achtergrond van de geschiedenis van zijn volk, en bereidde hij door Gods genade de toekomst voor.