- Er is geen huis zonder kruis.
- Een kruis is niet alleen maar verdriet.
- Een kruis komt in velerlei vormen.
- Rouw is niet alleen maar verdriet.
Door de Bijbel loopt een vette zwarte draad met de naam: lijden.
Tranen bezorgen ons vaak alleen maar last. We willen liever niet dat iemand onze tranen ziet. Toch is er iets moois aan een traan: door haar heen zie je de regenboog.
Een vorm van lijden is onmisbaar om onze heiligmaking te bewerkstelligen. Onze Schepper maakte iets moois van wat an sich helemaal niet mooi is.
Rouw is niet alleen verdriet. Het is ook: het aanpassen aan een onveranderlijke situatie. Rouwen is een reis die afdaalt naar een vallei. Uiteindelijk zal rouwen ons weer bergopwaarts leiden.
Door het verlies van dierbaren wordt onze levensboom ontworteld. De boom zal nooit meer de oude worden. Mensen die een man of vrouw, een ouder of kind verloren hebben ervaren dat het verdriet om wat verloren ging nu eens behapbaar is, maar soms weer groter wordt.
Er is in de Bijbel geen hoofdstuk waarin niet op de één of andere manier over rouw gesproken wordt. Dit maakt het Woord van God – vol grotere en kleinere crisissen – bijzonder relevant voor mensen die rouwen.
De aartsvader Jacob bijvoorbeeld was het niet met God eens toen hij zijn zoon Josef aan een vermeende dood moest afstaan. “ Al deze dingen zijn tegen mij! Niets blijft mij bespaard! “ riep hij uit toen ook Benjamin naar Egypte moest om garant te staan voor de waarheid die zijn broers de farao verkondigd hadden. De reden van Jacobs verdriet was het feit dat hij de Heere op Zijn daden beoordeelde in plaats van naar Zijn Woord. Gods wegen blijven voor ons mensen vaak een raadsel. We moeten ons aanleren om meer en beter naar het Woord te luisteren.
Kennis van God is de minst bekende kuur voor de lijdende mensheid. Toch wil de Heere door Zijn Woord en Geest uit de as van ons leven Zijn heerlijk Koninkrijk bouwen. ( Klaagliederen 3 : 39 )
God spreekt altijd! Hij fluistert in blijde dingen, maar roept luid in tegenspoeden. Hoewel we het vaak niet eens zijn met Zijn leiding, is Gods ploeg veel effectiever dan wij denken.
Rouw en verdriet zijn niet zomaar. De hemelse Pottenbakker is ook op die manier altijd bezig met de mens.
God leert ons op de schoolbank van verdriet oneindig veel meer dan op de schoolbank van plezier.
De definitie van onze mensheid ligt in Genesis 3 besloten. Daar gaat het over de val en ongehoorzaamheid in het Paradijs. Sindsdien is de wereld als een zinkend schip. Hoewel de mens nog vele idealen overhield, berusten die vaak niet op feiten. Alles wat wij bezitten is tijdelijk.
Wanneer dit besef tot ons doordringt, leren wij te genieten van de kleine dingen van elke dag. We leren langzamer en meer ontspannen te leven. Ons gejaagde leven leidt vaak alleen maar naar een burn- out.
De Heere geeft Zijn rijke gaven in kleine bundeltjes. Dat doet Hij met grote wijsheid, zodat wij meer zullen genieten van wat wij hebben, en minder zullen dromen van de zaken die we niet bezitten. Wij mensen leren meer theologie van een lijdenstijd, dan van een tijd vol voorspoed. Hoewel we bang zijn voor het lijden, blijkt het de beste uitlegger van het Woord van God te zijn.
De Heere Jezus, onze Grote Hogepriester, is er Een Die met onze zwakheden mee kan leven, juist omdat Hij – net als wij – in elk opzicht op de proef is gesteld. ( Hebr. 4 ) Daarbij heeft Hij de proef zondeloos doorstaan, en is zo onze God gebleken, boven alles te prijzen tot in eeuwigheid.
Ieder die in verdriet of rouw verkeert wordt het best geholpen met een medemens die tijd voor hem of haar vrij wil maken. Tijd om een vriend te zijn.
Begin als vriend een gesprek, en luister.
Wees een klankbord in plaats van een adviseur.
Bewijs jezelf met alles wat je hoort een gesloten boek te zijn.
Wanneer je terug gaat praten, laat dan blijken dat je gehoord hebt, wat er gezegd is.
Laat mensen hun verhaal vertellen. Lijd mee, worstel mee, en bid. Vraag naar de dingen die je niet begrepen hebt.
Mensen zullen opgelucht reageren. “Het was fijn dat je er was.”
Lees als vriend of begeleider vakkundige boeken, die je helpen om rouwenden beter te begrijpen. Rouw duurt jaren. De tijd die rouwen vraagt lijkt er tegenwoordig niet meer te zijn. Toch is er niets erger voor een rouwende, dan aan te moeten zien hoe iedereen weer met zijn leven verdergaat.
Als vriend of helper moeten we het denken van de mensen aanspreken, en het een positieve inversie proberen te geven. Meeleven met rouwenden blijkt in de praktijk meer een marathon te zijn dan een wandeling naast iemands levenspad.
Voor rouwenden kan het veel betekenen om hun verhaal op te schrijven. Dit geldt niet in de laatste plaats voor kinderen. Zij blijken vaak de vergeten rouwenden te zijn.