Lucas 5
De Heere Jezus had Zijn gelijkenissen beëindigd. Het huis van de wijze bouwer als symbool van het ware geloof en slot-ouverture van Zijn toespraken achterlatend, daalde Hij de berg af naar lager gelegen gebied.( Math. 8: 2 ) Grote mensenmassa`s gingen achter Hem aan. Jezus` autoriteit vernieuwde en verfriste mensenharten! Aan de oevers van het Meer van Gennesaret verdrong jong en oud zich alweer om naar Hem te luisteren. Ze kregen nooit genoeg van het heldere frisse levenswater dat de Meester hen schonk! Geen wonder, de Heere Jezus sprak als Machthebbende. Het was niet te vergelijken met de dorre materie die ze van de schriftgeleerden te horen kregen. Bovendien had Hij oog voor hun lichamelijke toestand.
De ogen van Jezus gleden peinzend over de mensenmassa`s. Achter de vele luisteraars langs zag Hij twee boten aan de oever van het meer aanmeren. Een gewoon dagelijks ritueel rolde zich onder Zijn ogen af. Enkele vissers sprongen vanuit de boot op de oever. Geroutineerd rolden ze de netten uit om die te spoelen. Niemand besefte dat er een cruciaal ogenblik aangebroken was, dan Jezus alleen. Vastberaden baande Hij Zich een weg door de mensen en stapte één van de boten in, toebehorend aan een zekere Simon Petrus.
“ Steek wat af naar dieper water? “ luidde Zijn korte bevel, en Petrus deed wat hem gevraagd was. De Heere Jezus ging zitten. Hier bevond Hij Zich op een ideale plaats om de mensen toe te spreken.
De tijd ging voorbij, de dag ook. “ Ga nog wat verder het meer op Petrus, steek af naar dieper water, en gooi je netten uit om vis te vangen. “
“ Meester, we hebben de hele nacht tevergeefs onze netten uitgegooid! We hebben niets gevangen! Maar als U het zegt, dan zal ik doen wat u vraagt! “ En zo gebeurde het.
Direct daaropvolgend zwom er zo`n enorme school vissen in de netten dat die bijna scheurden! Grote opwinding maakte zich van Petrus meester. Heftig gesticulerend maakte hij zijn collega`s op de wal duidelijk dat ze hulp nodig hadden. Razendsnel werd ook het andere schip klaargemaakt en nadat het bij hen gekomen was vulden ze de beide boten met zoveel vis, dat ze bijna zonken.
Toen Simon Petrus dat zag vulde zijn hart zich met verwondering en diep ontzag. Hij viel op zijn knieën voor de Heere Jezus neer. Petrus voelde hoe dicht God hem naderde. Hij ervoer het grote verschil tussen God en mens. “ Ga uit van mij Heere, want ik ben een zondig mens.” zei hij. Dacht hij aan zijn mopperende hart toen de Meester hem met een bevel naar deze rijke oogst stuurde?
Verwondering en verbaasdheid, nederigheid, grote dankbaarheid. Allemaal resultaten van Gods werk. Ook Jacobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs – die met Simon Petrus samenwerkten – waren totaal verbijsterd.
“ Wees niet bang! “ zei Jezus. De welbekende woorden van God tot de mens die Hij vergeving schenkt en in Zijn hart sluit. “Voortaan zul je mensen vangen Simon Petrus!” De omvang van de visvangst leek een symbolische aankondiging te zijn van de resultaten van het zendingswerk van Petrus en de andere leerlingen. Wat een geweldig mooie roeping! Glinsterend en spartelend sprongen kwikzilverig gekleurde vissen rond hen op. Maar niemand greep ze om hun kop er af te hakken of de schubben weg te schrapen. Nadat ze hun boten aan land hadden gebracht, verlieten ze alles en volgden Hem! De onbekende toekomst tegemoet!
