Lucas 1
Na het vertrek van de engel verliet Maria haar huis. Ze ging naar het bergland van Judea, naar de stad waar Zacharias en Elisabet woonden. Maria ging het huis van haar nicht Elisabet binnen, en groette haar nicht. Toen Elisabet de stem van Maria hoorde, trappelde het kind in haar buik. De Heilige Geest kwam in Elisabet, ze riep naar Maria: “ Jij bent gezegend, méér dan alle andere vrouwen! En ook het kind dat je krijgt zal gezegend zijn! “
Elisabet ging verder: “ De moeder van de Here is bij mij op bezoek, Wat een eer! Toen ik je stem hoorde, voelde ik het kind in mijn buik. Jij bent gezegend Maria, want jij geloofde dat God doen zou wat de engel je vertelde.” Dit heldere inzicht kwam van God vandaan, Elisabet had het anders nooit zo kunnen zeggen. Maria en Elisabet waren door de Here samengebracht om elkaars geloof te versterken en van hart tot hart met elkaar te kunnen spreken. God gaf hen een gelijkgestemde ziel. De ongewone beweging van het kind in haar buik was een teken van de buitengewone ontroering van haar geest door een Goddelijke ingeving.
Elisabet werd door de Here met een profetische geest vervuld. Het is bijzonder ontroerend om op te merken hoe de Here zich om deze twee vrouwen bekommerde. “ Gezegend ben je onder de vrouwen! “ riep Elisabet uit. Het waren dezelfde woorden die de engel gebruikt had. Heerlijke woorden die Maria`s hart bemoedigden.
Toen brak Maria in een schitterend loflied uit!
“ Ik geef alle eer aan God!
Ik juich voor Hem, Hij is mijn Redder.
Hij koos mij uit. Mij, een heel gewoon meisje.
Nu zal iedereen over mij zeggen: “ zij is gezegend. “
Want God, Die machtig is en heilig heeft iets geweldigs met mij gedaan.
Aan mensen die naar Hem luisteren, geeft Hij Zijn liefde, nu en altijd.
God heeft Zijn kracht laten zien: trotse mensen jaagt Hij weg, en koningen pakt Hij hun macht af.
Maar gewone mensen maakt Hij belangrijk.
Arme mensen geeft Hij veel,
Maar rijke mensen krijgen niets.
God is Zijn liefde voor Israël niet vergeten.
Daarom helpt Hij Zijn volk.
Dat had Hij al beloofd aan onze voorouders,
Aan Abraham en aan iedereen die na Hem kwam.”
Gelovige mensen zijn gezegende mensen. Maria was zo iemand. Zielen die het Woord van God geloven, zijn zalige zielen, want dat woord zal hen niet teleurstellen. De trouw van God maakt de zaligheid uit van het geloof van Zijn kinderen. Maria vergat ter plekke haar vermoeidheid en werd bezield door nieuw leven, nieuwe kracht, en grote blijdschap omdat ze een bevestiging van haar geloof ontving.
Grote eerbied vervulde haar hart. “ Mijn ziel maakt groot de Here “ riep ze. De lof voor God borrelde automatisch in haar op. Maria was niet zomaar een vrouw die zich over haar baby verheugde. Ze mocht zich met grote blijdschap in haar Zaligmaker verblijden. Haar geest verheugde zich in God om de goede dingen die Hij haar had aangedaan.
“Van nu af aan zullen alle geslachten mij zalig spreken” zong Maria. Dat kwam omdat God Zelf haar zalig gesproken had. Zijn gunst sterkt meer dan de uitgezochtste spijs. Hij geeft voor eeuwig en altijd!
( Bronnen: de Bijbel in gewone taal, MH, SV kant, SB )
