De blender draait vers fruit, kokosmelk en een vaag poedertje door elkaar. De healthy lifestylecoach verzekert mij van het goede resultaat: geen hongergevoel en een fantastische afslankgarantie. Bovendien zullen alle vitaminen en mineralen uit het poedertje mij zo fit maken als nooit tevoren. Vijf kilo eraf heb ik overmoedig besloten. Dan heb ik het ideale gewicht dat bij mijn lengte past in de BMI scoretabel. Geen brood en pasta, zeker geen patat of slagroom. Wel hoge doseringen fruit, groente en zilvervliesrijst. De rest van mijn gezin eet er heerlijk op los, ik kijk met lede ogen toe. Onze jongens trainen voor een marathon, zij verorberen enorme borden met verboden kost. Niet dat ik zo`n grote eter ben, maar toch.
“ Mam wilt u mijn paper eens doorlezen? “ vraagt onze jongste. Samen met zijn vriendin ploetert hij dagenlang, soms halve nachten door om hun gezamenlijke droom in de geneeskunde te verwezenlijken. Ik zak naast hem neer op de bank en begin te lezen.
“ Dat dwangvoeding is toegestaan bij het behandelen van een patiënt als laatste redmiddel bij Anorexia Nervosa is breed geaccepteerd in de medische wereld. Het is maar de vraag of ………” en dan volgt er een verhandeling over dit ziektebeeld plus de mogelijke behandelmethoden. Het gaat er om in welke situaties dwang toegepast mag worden om iemand zover te krijgen dat hij of zij weer gaat eten. En welke conflicten er mogelijk ontstaan tussen de verschillende belangen die in zo`n situatie spelen.
Ik lees het hele manuscript aandachtig door. In mijn gedachten zie ik broodmagere zonen en dochters die alle voedsel weigeren omdat ze zich te dik voelen. Vaders en moeders die daar wanhopig naast staan en niets aan de situatie kunnen veranderen. Zeker niet als hun kind ouder is dan achttien jaar. Ik lees dat Anorexia een levensbedreigende aandoening is die een slechte prognose en hoge mortaliteit met zich meebrengt.
Wat een moeite en verdriet achter deze woorden! Waar ben ik zelf eigenlijk mee bezig?
Het is dat ik die poedertjes al heb liggen, maar anders zou ik mezelf nu voor gek verklaren. Plotsklaps ben ik dik tevreden met mezelf. En ontzettend dankbaar voor de hongerige wolven die mijn gezin uitmaken.
“ Dus eet je brood met vreugde, drink met een vrolijk hart je wijn. “ ( Prediker 9: 7 )
