Voorjaar!
Samen met Frans loop ik het smalle pad naar de Schelde. De zon straalt over het glinsterende water. Genietend ademen we de frisse zeelucht in. We lopen langs de brandweerkazerne. De voltallige bezetting groet ons vriendelijk. “ Hee mannen, dat is nog eens genieten hè! “ roept Frans ze toe. “ We blijven hier maar zitten vandaag!” Roepen ze terug. We lachen allemaal en zeggen tegelijk: “ wat een voorjaartje zo! “
In het verse groene gras van de dijk liggen overal schapen met hun lammetjes. Ongelooflijk schattig. Ze liggen in volmaakte harmonie naast hun moeders, de kopjes allemaal dezelfde kant uit. Sommige schapen hebben zelfs drie lammetjes naast zich.
Op het water passeren twee containerschepen elkaar. De lading hoog op het dek gestapeld, de scheepsboegen gericht op verre verten en noeste arbeid.
De geschiedenis kijkt ons na in de vorm van oude bunkers. Hoe zou het er hier uitgezien hebben toen de Duitsers hier waren? Zouden ze het op zulke mooie ochtenden als vandaag hebben zien zitten om hun geweren te laden?
Boven het zonnige landschap welft zich de blauwe hemelkoepel. Daar troont de Heere, onze God.
In volkomen geluk en tevredenheid lopen we hand in hand door dit prachtige land.
