De vrouwen in de Alfa-groep vinden een taal aanleren erg lastig.
Je kunt dat goed begrijpen als je zelf een avond Roemeens probeert te spreken, of Arabisch.
Ze komen naar school terwijl ze liever thuis voor hun kinderen zouden zorgen, of aan het werk zouden gaan. Maar dat lukt niet als je nog bijna geen Nederlands kunt lezen of schrijven. We proberen ze de eerste woorden en uitdrukkingen aan te leren.
Ze hebben geen gemakkelijk leven hier in Nederland, maken zich zorgen om hun vaderland. Dat werd opgeschrikt door een aardbeving of een overstroming. Ze maken zich zorgen om een dictatoriaal regime, en over de veiligheid en gezondheid van de mensen die ze achterlieten.
Het is mijn overtuiging dat ze het vooral gezellig moeten hebben in mijn les. Er moet een vrolijke sfeer hangen, en de activiteiten moeten het aanleren van de taal vergemakkelijken.
Daarom lees ik allerlei NT2 methodes door en ik roep mijn creativiteit tevoorschijn. Terwijl ik ‘ins Blaue hinein’ staar krijg ik ineens een lumineus idee ( vind ik zelf ) Mijn oog valt op de inhoud van het speelkeukentje dat altijd klaar staat voor de kleinkids. Te gek! Ik ruim de hele keuken leeg en stop alles in grote AH tassen, stouw die in mijn auto om ze op school weer uit te stallen.
Het was een schot in de roos. Ik liet ze aan elkaar vragen wat ze lekker vonden. Daarna moesten ze een ontbijtje samenstellen, en uiteindelijk een diner. De vrouwen deden hun uiterste best om Nederlandse zinnen te maken. Aan het einde van de les kregen ze natuurlijk een echte koek om de les mee af te sluiten.