Bloggen onderweg – 5
27-7-2024
Na een heerlijke croissant en een pittige zwarte koffie lopen we naar de Metro. We kopen kaartjes die 24 uur per dag geldig zijn voor elk soort openbaar vervoer. Lokale marktjes pronken met kleurig ogend vers fruit, en Franse mode.
Mijn oma kocht veertig jaar geleden al schattige kanten blouses in Frankrijk als ze op vakantie was. Ik kan de verleiding niet weerstaan en koop marine-blauwe streepjes en fris wit.
Ik geniet hier ook zo van de babymode. Die ziet er bijzonder verfijnd uit, toch weer anders dan in Nederland. Een tikje romantischer en klassieker. Dat mag ik wel.
De straten worden breder en voornamer, we zien meer natuursteen en marmer. Ineens opent de Allée zich en staan we in de Oude Haven van Marseille. Een schitterend panorama strekt zich voor ons uit. Le vieux port is het symbool van de stad. Boven op de rotsen verheft zich de Citadel van Sisteron, een indrukwekkend voorbeeld van militaire architectuur uit de 13e eeuw. De citadel werd ontworpen om de stad Sisteron te beschermen tegen conflicten en invasies van vijandelijke machten. Het fort dat strategisch gebouwd is op de rotsen van de Alpen naar de Middellandse Zee is een juweeltje van middeleeuwse architectuur. We zijn van plan om het fort te gaan bekijken want er staat in de reisgids dat geschiedenisfanaten verrukt zullen zijn over de rijkdom aan architectonische details en exposities die het verhaal vertellen van de bewogen geschiedenis van de citadel. Er moeten ook terrastuinen zijn met kleurrijke bloemenperken, fonteinen en beeldhouwwerken, we zijn benieuwd!
We lunchen met uitzicht op de zonnige haven. Daarna pakken we de métro en de bus om ‘ une Plage‘ te zoeken. Volgens een inhemer die we geraadpleegd hebben moeten we vanuit Marseille de weg omhoog nemen, om ergens aan het einde van de lijn mooie baaien tussen de rotsen te vinden waar we kunnen zwemmen. Helaas zit de bus tjokvol en hotst en botst hij de weg over. Bij elke halte stapten er nieuwe reizigers in tot de bus letterlijk uitpuilt. Dat lijkt hier gewoon te zijn want niemand protesteert. Als we tenslotte aan haringen in een tonnetje gelijk opgepropt staan, zijn we er.
We stappen uit en volgen het pad dat naar het strand voert. Overal schitterende doorkijkjes tussen de overwegend witte huizen. Bouganvillia en kleine roosjes of lavendel maken de huizen en straatjes schilderachtig mooi. Het water van de Middellandse Zee is doorzichtig, je kunt er tot op de bodem kijken en de golven zijn levendig en precies goed om in te zwemmen. Heerlijk!
In Zuid-Frankrijk ga je pas aan het einde van de middag naar het strand, anders verbrand je levend. Het is dan ook al rond 20.00 uur als we met dezelfde volgepropte bus weer bij de haven landen. We strijken op een terrasje neer en eten mosselen met frites. Op de kade zingt een christelijke muzikant negro – spirituals.
Een heerlijke avond.