Vandaag zijn Frans en ik 35 jaar getrouwd. Wat een zegen om zo lang zo gelukkig met elkaar te zijn.
Ik denk na over het verleden. De dag waarop we elkaar trouw beloofden. Wat een dag was dat!
‘ Zou Mijn Aangezicht met u mee moeten gaan om u gerust te stellen?’ Was onze trouwtekst. De Heere onze God ging mee en heeft ons nooit verlaten.
We kregen drie schatten van kinderen. We hebben intens van ze genoten. Voor ons als ouders was elke dag vol zonneschijn en geluk. De kinderen zullen daar ongetwijfeld weleens anders over gedacht hebben maar voor ons was het zo.
De heerlijke tijden van voorlezen en knutselen zal ik nooit vergeten en Frans ook niet. We bouwden lego bouwwerken en knutselden met duplo en play-mobil. Paula en ik naaiden poppenkleertjes en het duurde niet lang of ze zette helemaal alleen een complete barbie-garderobe in elkaar. Zelfs het paard van de barbie kreeg een jas, geweldig!
Tijdens de vakanties zwierven we met de caravan die we van opa Faasse hadden geërfd door Europa. We bezochten kastelen en bekeken het Tapistre de Bayeux. Later de oorlogsgebieden van Normandië met z’n vele tanks en artillerie. We zwommen in koele bergbeekjes en meren en beklommen de hoge bergen in de Franse Alpen. We verkenden heel Frankrijk zo’n beetje en de Ardennen. Toen ze tieners werden, gingen er neefjes of vrienden mee. Avonden lang spelletjes doen en daverend lachen zodat de hele caravan ervan schudde. Heerlijk braden en britselen op de barbecue en sterke verhalen vertellen. Maar ook samen een bijbelstudie doen en antwoorden zoeken op allerlei levensvragen.
We deden samen evangelisatiewerk in de binnenstad van Vlissingen. De jongens voetbalden met de Poolse jongens en we knutselden en vertelden Bijbelverhalen. We hebben een heerlijke tijd gehad.
Toen ze eenmaal gingen studeren werd het natuurlijk anders. Maar niet minder gezellig. Er werden kamers geverfd en verhuizingen geregeld. Frans en ik gingen nu eens met de jongens en dan met de meiden weg. Ik zwierf met mijn dochter door Praag, Wenen en Parijs. Dat gaf een heel mooi vervolg aan de gezinsvakanties. We gaan nu kleine weekjes weg met de kinderen en piepkleine kleinkindjes.
We kregen pleegkinderen en bleven docenten. We zagen vele vele jonge gezichten komen en gaan.
Er is nog zoveel te vertellen! Maar het mooiste van alles is de trouw van de Heere. Hij heeft ons gezegend met liefde en overladen met geluk. Daarvoor wil ik Hem vandaag danken.
