Bloggen onderweg 19-9-2024
De mooiste entrée van Bouillon voert over of langs het water van de Semois. Met grote sierlijke lussen leidt de rivier ons naar het doel van de bestemming: het kasteel van Godfried van Bouillon. We rijden over lommerrijke wegen naar het doel van bestemming. Plotseling opent de vallei zich, en ligt daar het eeuwenoude stadje met de kade, statige huizen en – last but not least – het kasteel.
Zo rijk en belangrijk als in de Middeleeuwen is het stadje allang niet meer, maar nog altijd voel je de allure. Alleen al de naam: ‘ van Bouillon ‘ maakt dat je geschiedeniskundige herinneringen wakker worden. Godfried van Bouillon, held van de Ardennen en beschermer van het Heilig Graf. Dat hij aan het eind van de 11e eeuw zijn vaderland verliet om met zijn kruisvaarders Jeruzalem te gaan bevrijden van overheersende moslims spreekt tot de verbeelding.
Dwalend door Bouillon, waar Godfried zelf waarschijnlijk nooit gewoond heeft, komen de middeleeuwen vanzelf tot leven. We kiezen een terrasje aan de kade met het zicht op het rustieke kasteel. Onder het genot van een heerlijke espresso komen de ridders, jonkvrouwen, paupers en troubadours al voorbij!
Met één ticket kun je je helemaal onderdompelen in de geschiedenis van het stadje op de grens van de Belgische en Franse Ardennen. Het kaartje biedt niet alleen toegang tot het robuuste kasteel, maar ook toegang tot het Musée Ducal over de geschiedenis van Bouillon en het Archéoscope waar je virtueel meegenomen wordt op kruistocht naar het Heilige Land.
We lopen de eeuwenoude stenen trap op die naar de toegangspoort van het kasteel voert. Eenmaal de ophaalbrug gepasseerd wandelen we een totaal ander tijdperk binnen. Het fort ligt op rotsachtige pieken en kijkt uit onaangedaan uit over de stad. Enorme, sombere ruimtes die uitgehouwen zijn uit de rotsen liggen ver onder haar kantelen verborgen. Niemand kan bevroeden wat de gevangenen in de sombere kerkers hebben doorgemaakt terwijl hun armen en benen aan zware ijzeren kettingen vastgeklonken zaten. De martelkamer straalt ook niet veel goeds uit. Het doet bevreemdend aan, die tegenstelling tussen vroomheid in de gebedsruimte en de wreedheid van de martelkamer.
We vinden een boekdrukpers en letterbakken vol oude ijzeren letters. Kunstige pennen met veren geven de ijver van haar vroegere bezitters aan om oude Latijnse werken in het Duits of Frans te vertalen en op stoer perkament neer te schrijven.
De roofvogelshow is het puntje op de i, en de opgewekte toespraak van de trainer geeft de vogels net het extraatje dat ze nodig hebben om door ons bewonderd te worden.
Tevreden dalen we de trappen af, een waardevolle geschiedenisles rijker.