‘Bedenk echter dat u door God geroepen bent om in vrede te leven.’
( 1 Korintiërs 7: 17)
1 Korintiërs 7: 8
Paulus haastte zich om aan zijn bepalingen toe te voegen dat het celibataire leven binnen een huwelijk maar voor een bepaalde tijd mocht gelden. Hij verzette zich met deze woorden tegen de voortdurende onthouding die sommige Korintiërs hun partners blijkbaar oplegden. Het was niet de bedoeling dat er huwelijken ontwricht zouden raken.
Nu richtte de apostel zich op weduwen en weduwnaars. Hij gaf hen het advies om niet te hertrouwen. Als reden voerde hij aan dat het einde van alle dingen naderde. ( vs 31), de onverdeelde toewijding aan JHWH zou in het gedrang kunnen komen door een huwelijk. Vooral voor de wat oudere weduwen zag Paulus een bijzondere taak weggelegd in de voorbede. ( vgl. 1 Tim.5: 3-10) Jongere vrouwen gaf hij de raad om te hertrouwen. Opnieuw hierbij de fijngevoelige opmerking dat ieder bij zichzelf te rade moest gaan of hij of zij werkelijk de gave van de onthouding bezat. Vanwege het gevaar van verleidingen of lasterpraatjes zouden ze anders beter kunnen trouwen, en een gezin stichten. ( 1 Tim.5: 11-15)
Hoewel het Paulus` raad aan ongehuwden en weduwen was om niet te trouwen, wilde hij absoluut geen dwang op hen uitoefenen. Het niet-getrouwd zijn mocht geen doel ‘an sich’ worden, het moest als reden hebben om onverdeeld toegewijd te kunnen zijn aan de Heere. ‘ Als je je niet kunt beheersen dan kun je maar beter trouwen ‘ aldus Paulus. Anders word je door hartstocht, gevoelens en emoties verteerd. Wie zich zo voelt, kan zich ook niet aan de Heere Jezus toewijden.
