Vrienden, het is belangrijk dat ik jullie vertel over de Israëlieten in de woestijn, onze voorouders. Ooit werden de Israëlieten allemaal beschermd door een wolk die boven hen hing. En allemaal liepen ze veilig over een pad door de zee. Het was alsof ze toen allemaal gedoopt werden in de naam van Mozes. Alle Israëlieten aten hetzelfde brood uit de hemel. Dat kregen ze van God. En allemaal dronken ze hetzelfde water. Dat kregen ze ook van God. Dat water stroomde uit een bijzondere rots. En overal waar de Israëlieten kwamen was die rots er ook. Het was alsof die rots Christus zelf was. Toch is het duidelijk dat God over de meeste Israëlieten niet tevreden was. Want Hij liet hen sterven in de woestijn. Wat er met de Israëlieten gebeurde in de woestijn, is een waarschuwing voor ons. Wij moeten geen slechte dingen willen doen zoals zij. ( 1 Kor. 10: 1 – 5 )
Hoewel een christen door wedergeboorte geloven mag een kind van God te zijn betekent dat nog niet dat alles voortaan pais en vree is. Zoals het volk van Israël bij de uittocht uit Egypte een soort doop ontving, plus een soort maaltijd des Heeren met de paasmaaltijd, toch zou blijken dat het grootste deel van deze mensen het beloofde land niet zou binnengaan. Allerlei zonden, vooral afgoderij en ontucht zouden de mensen om laten komen in de woestijn. De gelovigen in Korinthe moesten dus niet denken dat ze er al waren. ‘ Ik wil niet dat jullie onwetend zijn van het feit dat onze voorouders allemaal door de Rode Zee zijn doorgegaan, en in Mozes gedoopt, en in de wolk en in de zee. Dat ze allemaal dezelfde geestelijke drank hebben gedronken die Christus heet maar toch zijn omgekomen in de woestijn ‘ zei Paulus.
Het verhaal over de uittocht uit Egypte was natuurlijk bekend onder de Korintiërs. En omdat Paulus het over ‘ onze’ voorouders had, was het geen vraag of hij de nieuwe bekeerlingen onder het oude bondsvolk rekende. Verbonden met de heilsgeschiedenis van Israël. ( Rom. 9: 24/ Filip.3: 3 )
Bij de uittocht verscheen de heerlijkheid van de Heere in een wolkkolom of in een vuurkolom. Dag en nacht waren ze veilig onder Gods bescherming. Paulus die de geschiedenis van Israël op zijn duimpje kende, legde verbinding tussen de heilsgeschiedenis van Israël en de heiliging van de Korintiërs. De spectaculaire redding en verlossing van het volk door de hand van Mozes is een beeld van de verlossing van Christus Jezus. De wolkkolom is een beeld van de tegenwoordigheid van de Heilige Geest. Voor de aandachtige lezer wordt het duidelijk dat de Israëlieten bij hun uittocht dezelfde genadebewijzen van God ontvingen als latere gelovigen. Bijzonder mooi om dat op te merken.
Het manna dat iedereen kreeg zag heen naar het geestelijk voedsel ( pneumaticos ). Zo genoemd vanwege haar hemelse oorsprong, en vanwege de genade die ermee verbonden was. In Deuteronomium 8:3 werd al aan het volk van Israël uitgelegd dat het manna tot doel had om het volk van Israël aan Jahweh te binden. Om ze te laten weten dat de mens niet alleen van brood leeft maar van alles wat uit de mond van de Heere uitgaat. Het manna is een schitterend voorbeeld van de totale afhankelijkheid van de mens van God en van Zijn liefde en genade.
Het manna werd een ‘ geestelijke spijs ‘ genoemd, en het water uit de rots een ‘geestelijke drank’. Het water kwam uit de rots bij Massa en Meriba ( Exodus 17: 6 ) en bij Kades ( Num. 20: 7-13). Mozes had met zijn stok op de rots geslagen en er was zomaar een brede frisse stroom water uitgekomen. Achter de watergevende rotsen was God aanwezig. Hij was de ware Rots die Zijn volk met zich meetrok.
Helaas, hoe hard Jahweh zijn best ook had gedaan om de Israëlieten voor zich te winnen en het ware geluk te geven, het was Hem niet gelukt. Het grootste deel van de Israëlieten had geen geestelijke ogen gekregen, en begreep niets van de essentie van de heilige wetten van God. Ze vielen steeds in zonden, waren niet trouw aan God, en kwamen jammerlijk om in de woestijn. Er wordt in de Bijbel een afschuwwekkend voorbeeld gegeven van de toestand van verlorenheid die hen trof. Het woord ‘ kata stronummi ‘ geeft aan dat de woestijngrond vaak vol lag met neergevelde lijken.
De redenen waarom God hen doodde waren: afgodendienst ( vs 6 ), het doen van slechte dingen ( vs 6), het hebben van verboden seks ( vs 8), en geklaag en opstand tegen God ( vs 10 ). Daarom werden ze gestraft en stierven ze.
‘Wij leven nu in Gods nieuwe tijd. Voor ons zijn die verhalen over de Israëlieten een waarschuwing. Als je vindt dat je een sterk geloof hebt, dan moet je oppassen dat je geen verkeerden dingen doet. Satan zal zeker proberen om jullie te laten zondigen net zoals hij dat bij alle mensen probeert. Maar God is trouw, Hij zal jullie altijd helpen en ervoor zorgen dat jullie het kunnen volhouden en geen verkeerde keuzes zullen maken ( vs 13)’zo troostte en bemoedigde Paulus zijn geestelijke leerlingen.
Al met al ernstige waarschuwingen, maar wel op zijn plaats. Want het ‘ merendeel’ waarover Paulus het had betekende sec dat alleen Jozua en Kaleb het beloofde land maar binnen mochten gaan. Als je daarover nadenkt begrijp je hoe ernstig God de zonde opneemt. Hij doodde zelfs zijn eigen bondsvolk om hun zonden, de nakomelingen van Abraham. Dan zal Hij ook ons doden als we geen heilig leven leiden. Dit feit opent onze ogen voor de noodzaak van een heilig leven. In eigen kracht houden we dat niet vol maar in Gods kracht zijn wij meer dan overwinnaars.
(2) Holy God, We Praise Thy Name – YouTube
(2) Holy Spirit, Truth Divine (Lyric Video) – YouTube
(2) Laat het huis gevuld zijn (623) – YouTube