Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u. Niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u.
Vlak voordat Jezus van de aarde naar de hemel ging merkte Hij dat een grote onrust zich meester gemaakt had van Zijn discipelen door alles wat Hij hun verteld had ( Joh.13:21-38). Die onrust was niet nodig. De leerlingen geloofden in God en mochten ook vertrouwen hebben in Jezus. Het is interessant om Jezus` afscheidsrede te vergelijken met die van andere personages uit de Bijbel. ( Jakob, Gen.49/ Mozes, Deut.33 / David, 1 Kron.28-29/ Paulus, Hand. 20: 18-38). In de loop van al deze toespraken kondigde de spreker zijn verscheiden aan, wat verdriet teweegbracht bij de achterblijvenden. Jezus en de andere sprekers brachten hun naasten en de volgende generaties de hoofdpunten van het gegeven onderwijs en van de verworven wijsheden in herinnering. Dat is uiterst mooi en waardevol.
Jezus – de Wijsheid van God – gaf aan Zijn leerlingen alles door wat zij hier op aarde nodig zouden hebben na Zijn heengaan. Ze zouden de opdracht en missie die ze van hun Leermeester meekregen voort moeten zetten. Jezus ging weg, dat leek iets onoverkomelijks voor Zijn leerlingen. Maar Jezus schetste hun de voordelen ervan.
Hij zou voor hen een plaats voorbereiden.
Hij zou hun een Pleitbezorger geven, de Heilige Geest.
Hij zou hun gebeden verhoren.
En last but not least: Hij zou hun Zijn vrede nalaten.
Dat het op een afscheid tussen Hem en Zijn leerlingen aanging, gaf Jezus duidelijk aan. Hij sprak niet de gebruikelijke vredegroet uit die gangbaar was onder de Joden. ( vgl. Exodus 4:18/ 1 Sam.1:17/ 20:42/ 29:7/ Marcus 5:34/ Lucas 7:50/ 8:48). In plaats van een gewone groet kregen de leerlingen van Hem te horen dat Hij hun Zijn vrede gaf. Die vrede had twee aspecten in zich: een erfenis en een geschenk. Het was dus een totaal andere vrede dan de vrede en voorspoed die mensen hier op aarde elkaar toewensen. Onder de vrede van Jezus Christus moet je verstaan: het ophouden van innerlijke onrust en verwarring. En ook: de liefdevolle aanwezigheid van God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest in de harten van de mensen.
Een vrede met een heel eigen inhoud dus. God heeft Zijn enige Zoon, Jezus gezonden om ons eeuwig leven en eeuwige blijdschap te geven. De vrede en de zegeningen die zijn verworven door de dood van Christus behoren toe aan wie zich bekeren en Hem vertrouwen.
Daarom moeten we ons afkeren van alle misleidende beloften van de zonde. ‘Geloof’ betekent dat een mens vrede en voldoening vindt in alles wat God ons belooft in Christus.
Dat is een kostbaar geschenk ( Rom.3:24). We zullen het krijgen als we het boven alles koesteren. ( Matth. 13:44). Als we dat doen is Gods doel met de schepping bereikt. Dan wordt Hij in ons verheerlijkt en vinden we alles in Hem – voor altijd. Kun je dat begrijpen? Verlang je naar dit soort blijdschap die je deel wordt als je volledig tevreden bent met alles wat God voor je is in Christus? Zo ja, dan is God aan het werk in je leven.
Keer je daarom af van de loze beloften van de zonde want die bedriegen je. Roep Jezus aan en vraag Hem je te redden van de schuld, de straf en de slavernij van de zonde. ( Rom. 10:13). Vestig je hoop op alles wat God voor je is in Christus. Verbreek de macht van de beloften van de zonde door het geloof dat de beloften van God je oneindig veel meer voldoening geven. Ga de Bijbel lezen om Zijn kostbare en zeer grote beloften te ontdekken die je kunnen bevrijden ( 2 Petrus 1: 3-4).
Er hoeft geen conflict te bestaan tussen jouw en mijn geluk en de heiligheid van God. Als we ons hart laten vullen met alles wat God in Jezus voor ons is, maken we Hem groot als de grootste Schat.