De schepping, hoe ging het verder? ( 1 )

God genoot van Zijn kostbare schepping. In alles zag Hij de volmaaktheid van Zijn eigen wezen weerspiegeld. Het eerste paar op aarde was in staat om de Goddelijke harmonie van de monogamie volmaakt te beleven. Om hen heen het schitterende scheppingstableau, nu eens uitgebeeld in kracht en majesteit, dan weer in ragfijne teerheid. De dieren – groot en klein – voltooiden het geheel. Gelukkiger en volmaakter kon het niet zijn. God genoot en prees Zichzelf gelukkig met de briljante uitvoering van Zijn schepping. 

Van alle in het wild levende dieren die God had, was de slang het sluwst. Voor het Oude Nabije Oosten beeldde de slang een magisch symbool uit. Hij appelleerde aan de aantrekkingskracht van duistere krachten, het uitvoeren van mysterieuze rituelen, en het verrichten van magische handelingen.
In de Bijbel wordt de slang hoofdzakelijk als grote tegenstander van God en mens uitgebeeld. Het Nieuwe Testament vereenzelvigt hem met de satan. ( Openb. 12: 9/ 20: 2 ) Maar de slang blijft toch een schepsel van God.

Het is aangrijpend en verbazingwekkend dat er in de volmaakte schepping die de Heere gemaakt had al sprake was van mindere karaktereigenschappen. De dieren hoefden nog helemaal niet bang voor elkaar te zijn, want er werd niet gedood, of geslacht.  Lees je uit deze feiten het voorbedachte plan van de val van de mens? 
Hoe het ook was, de slang had iets heel bijzonders. En hij kon ook praten. Strategisch en listig wachtte hij Eva op. “ Is het waar dat God gezegd heeft dat jullie van geen enkele boom in de tuin mogen eten? “ lispelde hij. Waarom zou Eva moeten twijfelen aan waarheid of leugen? Zij kende alleen nog maar authenticiteit en oprechtheid. Maar dat zou niet lang meer duren. 
“ We mogen de vruchten van alle bomen eten. Behalve die van de boom die in het midden van de tuin geplant staat. God heeft ons verboden van zijn vruchten te eten, of ze aan te raken. Doen we dat toch, dan zullen we sterven. “ zei  Eva.
“ Jullie zullen helemaal niet sterven, God weet dat jullie de ogen zullen opengaan zodra je daarvan eet. Hij weet dat jullie dan als goden zullen zijn en kennis van goed en kwaad zullen hebben.”zei de slang.

Puur gif druppelde het blijde hart van Eva binnen. God, de Almachtige, Volmaakte en Volkomen Goede Formeerder werd als een donderslag bij heldere hemel als egoïstisch, jaloers en onderdrukkend neergezet. kon daar iets van waar zijn?
Eva`s onschuld en puurheid stierven. Zij keek eens naar de Boom. De vruchten die eraan hingen zagen er heerlijk uit. Ze zagen er fantastich uit. Wijsheid? Wat was dat precies? Het leek haar bijzonder om echt alles te weten, en zoals God te zijn. Ze had geen erg in de zelfzuchtige verlangens die daarin opgesloten lagen ( 1 Joh. 2: 16 ) zodat zij de Heere op de proef stelde ( Lucas 4: 3,5,9. 12) en niet besefte dat dit verlangen helemaal verkeerd af zou lopen. ( Jakobus 1 : 14 )   Zonder aarzelen plukte ze een paar vruchten van de boom, en stak ze in haar mond. Ze gaf ook wat aan haar man. Zonder aarzelen at hij ook een vrucht op.

Direct gingen hun ogen open. Weg was al het mooie, onschuldige. Ze zagen dat ze geen kleren aan hadden, en schaamden zich. Hulpzoekend keken ze om zich heen. Het enige wat ze konden bedenken waren de grote bladeren van de vijgenboom. Ze plukten dat blad, en maakten er een soort schorten van om hun lichaam te bedekken. Want straks zou God komen! Wat het absolute hoogtepunt van hun dag had moeten blijven, werd een moment waar ze vol schrik naar uitkeken.