Rouwen ( 5 )

“ Na deze woorden ging Martha terug naar haar zus Maria, ze nam haar zus apart en zei: “ De Meester is er, en Hij vraagt naar je. “ Zodra Maria dit hoorde ging ze naar Jezus toe, die nog niet in het dorp was, maar op de plek waar Martha Hem tegemoet was gekomen. Toen de Joden die bij haar in huis waren om haar te troosten Maria zo haastig zagen weggaan, liepen ze achter haar aan, want ze dachten dat ze naar het graf ging om daar te weeklagen. Zodra Maria op de plek kwam waar Jezus was en Hem zag, viel ze aan Zijn voeten neer. Ze zei: “ Als U hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn! “ ( Joh. 11 : 28 – 32 )

Onder Jezus` leerlingen bevonden zich ook vrouwen, wat niet de gewoonte was voor een rabbi in Zijn tijd. ( Math. 27 : 55 / Marcus 15 : 41 / Lucas 8 : 2 / 23 : 49 )
Martha was Jezus onbevangen tegemoet gegaan, en ze was niet teleurgesteld, integendeel. Jezus had haar alle geheimen over het eeuwige leven persoonlijk uitgelegd. Geloof en blijdschap lieten Martha teruggaan naar huis, om haar zus deelgenoot te maken van de hoop die in haar hart gekomen was. Martha riep Maria niet zomaar, ze deed dat op bevel van Jezus. “ De Meester is daar, en Hij vraagt naar je. “ zei ze eenvoudig. Degene naar Wie ze allebei zo hadden uitgekeken, was gekomen. Een betere hartversterking in hun verdriet was niet denkbaar. Als Christus komt, roept Hij ieder mens persoonlijk, op Zijn tijd.

Maria bedacht zich geen moment, ze stond op en ging haastig naar de Heere Jezus. Er wordt niets gezegd over enige uitleg of verontschuldiging die ze de aanwezige Joden gaf. Die namen aan dat Maria door verdriet overmand werd en naar het graf van Lazarus ging. Ze volgden haar, niet wetend dat ze ondanks zichzelf naar Christus geleid werden. Zo kwamen ze allemaal op hetzelfde tijdstip bij de Heere Jezus aan.
Maria barstte in tranen uit toen ze Jezus zag. Huilend viel ze neer aan Zijn voeten, de gebruikelijke houding waaruit achting en eerbied spraken. Dat had ze ook gedaan toen Jezus Zijn onderwijs gaf. Daarom was het vanzelfsprekend om dit ook te doen nu ze intens verdrietig was. De Joden bleven staan. Hoewel ze vrienden van Martha, Maria, en Lazarus waren, haatten ze Jezus, de Zoon van God.
Maria riep huilend: “ Meester, als U hier was geweest, dan had Lazarus niet hoeven sterven! “
Ze voegde er niets aan toe, het leek een verwijt, misschien was het dat ook wel. Geen belijdenis van haar geloof in elk geval, zoals bij Martha. Twee vrouwen, met een verschillende reactie op het overlijden van een dierbare. Jezus zou laten zien dat het Hem om het even was. Hij ziet ons hart, het maakt Hem niet uit. Hij kan wonderen doen, in welke gemoedstoestand wij ons ook bevinden. Hij komt, zoals Hij dat bij Martha en Maria deed. En als Hij komt, dan neemt Hij alles mee. Het is duidelijk: we moeten bij Jezus zijn.