Praag heeft een van de oudste geregistreerde Joodse gemeenschappen in heel Europa. Al in 970 voor Christus woonden er Joden in de stad en tegen het einde van de elfde eeuw was er een goed functionerende gemeenschap. We lopen een bijzondere synagoge binnen.
De Pinkas synagoge is nog een van de grote synagogen die Praag rijk is. Hij werd eerst gebouwd als privékapel voor een familie Horowitz, een van de meest belangrijke leden van de toenmalige gemeenschap. Deze kapel werd voltooid in 1535 en was eenvoudig gebouwd met één gangpad. In de 17e eeuw werd deze synagoge uitgebreid met een vrouwengalerij en er werd een nieuwe vleugel aangebouwd.
Door de jaren heen werd de Praagse Synagoge een paar keer beschadigd door overstromingen, maar gelukkig werd ze gereconstrueerd en gerestaureerd. Het gebouw bestaat nog steeds uit een mix van gotische en renaissance bouwstijlen met een grote ingang en beschilderd stucwerk. Na de nazi-bezetting werd de synagoge een gedenkteken voor de Joden die omkwamen tijdens de vervolging. Meer dan 77.000 namen van Joodse mannen, vrouwen en kinderen die omkwamen werden met de hand op de muren van de synagoge geschreven, samen met hun geboortedata en verdwijningsdata. Het duizelt je als je vijf minuten lang die namen leest.
In een aparte ruimte staan vitrines met schilderijen van kinderen uit het concentratiekamp van Terezin. Ondanks de verschrikkingen van de oorlog gingen creativiteit en scheppingszin gewoon door. Je ziet afschuwelijke beelden van de dood maar je ziet ook groene frisse weiden en bloemen. Kennelijk hebben de kinderen met deze beelden geprobeerd om iets van vroeger terug te halen, toen alles nog goed was. Wat een vreselijke gedachte dat ze nooit meer het daglicht zouden zien denk ik bij mezelf. Tegelijk denk ik: ‘Er waren toch kinderen die aan de Holocaust ontkomen zijn, of die het overleefd hebben. Over die kinderen wil ik schrijven.’
Klik op bovenstaande link om het boek te bestellen.