Maar Jezus slaakte een luide kreet, en blies de laatste adem uit. En het voorhangsel scheurde van boven tot onder in tweeën. ( Marcus 15 : 37, 38 )
In de tempel bevonden zich twee voorhangsels. Het buitenste scheidde het Heilige af van de voorhof, en het binnenste was de afscheiding tussen het heilige en het heilige der heiligen. Het scheuren van het buitenste voorhangsel zou van buitenaf voor iedereen zichtbaar zijn geweest. Maar het scheuren van het binnenste voorhangsel kon alleen de priester maar zien. In Hebr. 6 : 19, 9 : 3 en 10 : 20 lees je daar hele mooie gedachten over, en je begrijpt waarom het scheuren van het binnenste voorhangsel van veel groter betekenis was dan het scheuren van het buitenste voorhangsel.
Het heilige der heiligen mocht maar één keer per jaar door de hogepriester worden betreden. Hij moest verzoening doen voor het volk. ( Lev. 16 : 2, 34 ) Als dit voorhangsel zou scheuren dan betekende dit, dat het allerheiligste door de dood van Jezus voor iedereen toegankelijk zou worden. De Here God was Zelf toegankelijk geworden, want achter het voorhangsel bevond zich de plaats waar Hij verscheen. ( Lev. 16 : 2b )
De hogepriester – dat was Kajafas die Jezus veroordeeld had – was in één keer overbodig geworden. De werkelijke, weergaloze verzoening door Jezus was voor eens en altijd voor altijd een feit.