Mijn oude vader was predikant. Vele jaren bracht hij het Woord van God onder de mensen. Hij fietste door zijn woonplaats vanaf de vroege maandagmorgen tot de late zaterdagavond. Overal waar hij kwam bracht hij iets van zijn unieke persoonlijkheid mee. Op zo`n vroege maandagmorgen kon hij ondanks zijn lange bezoeklijst nog op geen enkel adres terecht. Daarom begon hij zijn pastorale bezoeken in het verpleeghuis, want de oude mensen waren al wakker. Ze zaten vanaf het eerste morgengloren in hun stoel, en waren altijd blij met zijn komst.
Humoristische situaties deden zich voor! Eens dook een oude man onder zijn bed om een fles jenever tevoorschijn te halen met de vraag of de dominee soms zin had in een borrel?
In de eetzaal zag hij een wachtend oud vrouwtje stiekem haar bord omruilen met dat van een ander, want daar lag een grotere gehaktbal op!
“ Hoeveel kinderen heeft u, dominee? “ “Acht kinderen, en de negende is op komst” antwoordde mijn vader. “ “ O, nou, dat is een mooi beginnetje” zei het oude mensje tegenover hem. Zelf had ze er zestien!
In mijn vaders auto lagen altijd snoepjes. Rollen drop, mentos of snoephorloges. Elk kind uit de gemeente dat hij tegenkwam kreeg iets lekkers van hem. Met een stichtelijk woord natuurlijk!
Mijn vader las oude schrijvers in hun oude taal. `s Winters zat hij met een dik boek naast het knappende haardvuur, een grote boxerhond aan zijn voeten. Als een passage hem raakte werd die hardop voorgelezen. Zijn studeerkamer stond vol omvangrijke werken, bijzondere boeken, elk met hun eigen verhaal over God. Eéns per jaar werden ze stuk voor stuk afgestoft, en de leren kaft moest met een vleugje antiekwas worden ingewreven. Ik dacht daarbij na over de schrijvers. Wie zouden zij geweest zijn, hoeveel tijd en denkvermogen zou het de auteurs gekost hebben om hun gedachten aan het perkament toe te vertrouwen?
Door de jaren heen vonden steeds meer van pa`s boeken hun weg naar mijn boekenkast.Ze staan er tussen mooie en minder mooie rommelmarktexemplaren.Soms verdwijnt er eentje zonder dat ik er erg in heb. Toen ik laatst bij hem kwam kreeg ik het perfect ingebonden en gerestaureerd terug!
“ De verborgentheyt der Godsalighheyt “ staat er op het kaft. Het voorwoord zegt: “God is geopenbaard in het vlees, gerechtvaardigd in de Geest, gezien van de engelen, gepreekt onder de heidenen, geloofd in de wereld, en opgenomen in heerlijkheid.“ Prachtige, hartverwarmende woorden.
De schrijver verklaart de reden van zijn inspanningen:
“Want daarop ziende in deze benaming, als die oordelen dat dit alles hier zielsroerend en krachtig wordt uitgebreid en op het gevoeglijkst op het hart van de gelovige wordt toegepast. Zulks dat ge u tot stichting en troost zult vermaken kunnen, in de kennis van de verborgenheid van God, en des Vaders, en van Christus.
Petrus van der Hagen schrijft in zijn voorwoord dat hij in zijn 100 korte preken zal verhandelen over
- de historieën van Christi geboort
- de betrachtingen voor, in, en na het gebruik des Heiligen Avondmaals
- de ganse historie des lijdens en stervens Jesu Christi
Mijn vader en ik zullen samen deze preken lezen. Hij in Barneveld, ik in Vlissingen. Zodat we ons vermaken zullen in de kennis van de verborgenheid van God! En des Vaders! En van Christus!