Wie zijn leven probeert te behouden, zal het verliezen. Maar wie zijn leven zal verliezen omwille van Mij, die zal het behouden.
In bovenstaande tekst had Jezus het over het volgen van Hem in het opnemen van het kruis. De kruisdood werd toegepast bij slaven en politieke rebellen. Het was dus niet alleen de meest gruwelijke vorm van doodstraf, maar ook een teken dat iemand uitgestoten was van de samenleving.
De publieke kruisdood van een familielid was de ultieme vorm van schaamte voor een familie. Het was een Romeinse gewoonte dat veroordeelde gevangenen zelf hun kruis naar de plaats van terechtstelling moesten dragen. Wie het kruis droeg, was veroordeeld om de kruisdood te sterven.
Het kruis dragen is in deze tijd geen figuurlijke uitdrukking voor een of ander ongemak, maar betekent dat volgelingen van Jezus bereid moeten zijn om de gruwelijke kruisdood en de vernederingen die daarmee gepaard gaan te ondergaan. Het wil ook zeggen dat leerlingen van Jezus bereid moeten zijn om de positie in te nemen van de mens die veroordeeld is. Het gaat dus om een houding van zelfverloochening. Wie zijn leven zal willen behouden door zelfverloochening en martelaarschap te mijden zal bij het laatste oordeel zijn leven verliezen en geen deel hebben aan het leven van de komende eeuw. ( Joh. 12:25)
Maar wie voor de zaak van Jezus zijn eigen leven wil verliezen – dat wil zeggen: prijsgeven in zelfverloochening en martelaarschap – die zal het ware leven vinden en deel hebben aan de Messiaanse heilstijd.
Dan zal Hij komen op de wolken – Nederland Zingt