Johannes 1 : 35 – 40
Des anderen daags wederom stond Johannes, en twee uit Zijn discipelen. En ziende op Jezus, Die daar wandelde, zeide hij: ‘Zie het Lam van God.’Jezus draaide Zich om en toen Hij zag dat ze Hem volgden, zei Hij: ‘Wat zoeken jullie?’ Rabbi ‘zeiden ze tegen Hem, dat is in onze taal: ‘Meester, waar logeert U ?’ Hij zei: ‘Kom maar mee, dan zul je het zien.’ Ze gingen met Hem mee en zagen waar Hij onderdak gevonden had. Het was ongeveer twee uur voor zonsondergang, de tiende ure. En ze bleven die dag bij Hem.
Johannes was een begenadigd profeet. Zijn voorgangers hadden geprofeteerd over het Heil dat komen zou. Johannes was de enige die lang voordat Hij Jezus bij de Jordaan zag arriveren om gedoopt te worden, over Hem getuigde als Iemand die al gekomen was. Vol blijdschap riep hij de mensen toe: ‘Dit is Degene over Wie ik steeds geprofeteerd heb!’ De mensen zagen niets bijzonders aan Jezus, het was Hem niet aan te zien dat Hij de Messias was. Hij deed Zich in alle opzichten als een mens voor, Hij zondigde echter nooit.
‘ Ik kende Hem helemaal niet!’ zei Johannes verbluft en overvallen door het moment. Opnieuw bleek duidelijk dat de enige relatie die voor Jezus en Zijn volgelingen van belang was, de geestelijke band was waardoor zij zich met elkaar verbonden wisten. Nu was het moment dat Jezus aan de oever van de Jordaan verscheen, het moment suprême, het ultieme doel en de vervulling van de profetie en prediking van Johannes. Hoewel Johannes Jezus absoluut niet kende, wist hij toch dat Hij geopenbaard zou worden. Het kon niet anders of Elisabeth, zijn moeder moet hem over de ontmoeting met Maria hebben verteld. Toen was hij in haar buik opgesprongen van blijdschap. ( Lucas 1 : 41 ) Een bijzonder teken voor Elisabeth. Johannes had ook bemoediging nodig.
De Vader in de hemel wist dat. Het ging om de redding van mensenzielen, en het was noodzakelijk dat Johannes wist dat hij de juiste Persoon voor ogen had. Daarom liet de Vader een duif uit de hemel neerdalen die het geloof en het getuigenis van Johannes bevestigde. ( Johannes 1 : 32 ) Johannes kon de Heilige Geest met het blote oog niet waarnemen, daarom liet de Vader hem iets tastbaars zien. Een duif als teken en voorstelling van de Heilige Geest.
Gods kinderen komen openbaar door hun genadegaven maar hun echte glorie en heerlijkheid zal pas openbaar komen in de hemel. Een duif is het symbool voor zachtheid, de levensgeest, de adem en de ziel. Eeuwen geleden had ze de olijftak van hoop en vrede naar Noach gebracht. ( Gen. 8 : 11 ) De Geest die op de Heere Jezus rustte, bleef altijd op Hem. Ze was niet zo nu en dan vaardig over Hem, maar altijd.
Johannes stond op vaste bodem, en had een volmacht van de hemel voor Zijn Goddelijke opdracht. Zijn unieke situatie gaf dat hij ook getuige mocht zijn van de vervulling van zijn profetie.
Toen Johannes de Heere Jezus gedoopt had, moet zijn hart opgetogen zijn geweest. Toch stopte hij niet met preken. Dat had Jezus ook niet gezegd. De volgende dag – toen Johannes zijn gewone taken weer op zich genomen had – zag hij Jezus opnieuw aankomen. Wist de Heere hoe hard Johannes bevestiging en bemoediging nodig had? Opgetogen riep Johannes opnieuw: “ Kijk, daar is het Lam van God! “
Twee leerlingen van Johannes, waaronder Andreas, werden diep geraakt door de uitroep van Johannes. Ze hadden de woorden van Johannes geloofd, en aangenomen als de woorden van God zelf. Ze waren ervan overtuigd dat Jezus de zonden van de wereld wegnam. Hun geloof maakte hen actief, ze volgden Jezus.
Jezus had al spoedig in de gaten dat Hij gevolgd werd. Hij had allang in hun hart gekeken en de eerste bewegingen opgemerkt van een ziel die uitgaat naar God. Jezus wist ook hoe lastig het voor ons mensen is om over onze ziel te praten. Daarom draaide Hij Zich vriendelijk en hoffelijk naar hen toe en begon Zelf een gesprek. Het was een vriendelijke uitnodiging om kennis met Hem te maken. “ Wat zoeken jullie? “ vroeg Hij.
De vriendelijke attitude van Jezus leert ons hoe belangrijk het is dat wij gemakkelijk te benaderen zijn als wij er op hopen dat mensen Jezus zullen gaan volgen. Ze moeten iets in ons opmerken dat de moeite van het volgen waard is. Jezus zei eigenlijk: ‘ Wat is jullie bedoeling? Waar kijken jullie naar uit? Zoeken jullie de gunst van God en het eeuwige leven?’
Het antwoord dat Jezus kreeg was niet minder warm en eerlijk. ‘Rabbi waar woont u ?’ Het was overduidelijk dat de discipelen van Johannes een leerling van de Heere Jezus wilden worden.
Zonder omwegen antwoordde Jezus hen. Hij geloofde de mannen direct en nodigde hen uit om mee te komen, en Zijn verblijfplaats te bekijken. Het werd een prachtige dag, ze bleven de hele dag tot dat de avond viel.
De tijdsaanduiding – de tiende ure – geeft aan hoe belangrijk dit moment was in het leven van de leerlingen. Ze ontmoetten Hem Die hun ziel liefhad! Ze konden hun geluk niet op. ( SV met uitleg, MH, de Bijbel in gewone taal, SB )