Het werk van Jezus Christus manifesteert zich in de hemel en op aarde. De verbondenheid met Christus als de bron van leven vereist kennis van Wie Hij werkelijk is, wat Hij voor ons gedaan heeft, en nog steeds doet. De eenheid met Christus is een geheim dat geleefd moet worden. Woorden kunnen dit geheim niet uitleggen. Wandelen met God is een dagelijkse realiteit. Hoe meer je weet wat er in Hem te vinden is, hoe vitaler je leven met Christus zal zijn. Wat deed Jezus hier op aarde allemaal?
Jezus deed in de eerste plaats de wil van God.
Dat was geen geringe opgave. Het kostte Hem werkelijk alles. Vlak voor Zijn bitter lijden en sterven aan het kruis werkelijkheid werden, viel die volle last op Zijn ziel. “ Ik voel me dodelijk bedroefd, blijf hier met Mij waken. “ zei Hij tegen Zijn leerlingen. Vervolgens zonderde Hij Zich van hen af, knielde neer en bad diep voorovergebogen: “ Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan Mij voorbijgaan. Maar laat het niet gebeuren zoals Ik dat wil, maar zoals U het wilt. “ ( Matth. 26 : 38, 39 )
Deze verklaring geeft de intensiteit van Jezus` droefheid weer. Om dezelfde reden vroeg Hij Zijn leerlingen waarschijnlijk om bij Hem te blijven. Het is tekenend hoe Hij totaal alleen Zijn diepste zielsworstelingen moest doorstaan. Dit kan ons helpen als wij ons alleen voelen in onze struggles. Jezus zag en ervaarde de toorn van God over de zonde. De beker waar Hij het over had, was de beker van het oordeel en van de straf die Hij op Zich nemen zou. ( Jesaja 51 : 17, 22 )
Jezus was niet hoogmoedig. Hij vroeg Zijn vrienden om met Hem te waken, en maakte hen met Zijn toestand bekend. De droefheid die Hij droeg was een dodelijke droefheid, die geen sterfelijk mens dragen kan. Zijn droefheid zou niet ophouden voordat Hij het uit zou roepen dat alles volbracht was. Hij had zeker behoefte aan hulp, en vroeg mensen om hulp van wie Hij al wist dat het maar onbekwame vertroosters zouden blijken te zijn.
Een ziel die bedroefd is wil alleen zijn met God, die gebroken taal begrijpt. Christus heeft ons met dit voorbeeld het belang van het persoonlijk gebed geleerd.
Twee opvallende zaken waren kenmerkend voor Zijn gebed. Zijn houding, en de nederigheid van Zijn gebed.
Jezus viel neer op Zijn aangezicht. Hieruit bleek overduidelijk Zijn zielenstrijd, Zijn ongelooflijke verdriet en Zijn nederigheid. Hij – de Koning der koningen – viel voor God de Vader neer op de grond.
Jezus liet zien dat Hij mens was en tegen het lijden opzag. Weerzin en afkeer tegen lijden en pijn zijn normaal. Toch bleef Hij Zijn bereidheid om deze afschuwelijke weg te gaan uitspreken. Hij grondde Zijn bereidheid op de wil van Zijn Vader.
Zo bad en smeekte Jezus tot drie keer toe. Het leek alsof Hij geen antwoord kreeg. De drinkbeker ging niet aan Hem voorbij. Maar er gebeurde wel iets anders. Jezus werd met kracht in Zijn ziel versterkt. En dat was een werkelijke verhoring. ( Lukas 22 : 43 ) Jezus werd gesterkt en geholpen in Zijn lijden. Als God onze schouders de kracht geeft om een last dragen, dan hebben we geen reden om te klagen, welke last het ook is. De engelen hadden Jezus gediend in Zijn lijden. Hij had een legioen van hen kunnen oproepen om Hem te redden, maar Hij maakte alleen van hun dienst gebruik om Zich te versterken.
We lezen uit deze passage ook op dat Zijn gebed ernstiger en nadrukkelijker werd naarmate Zijn strijd zich intensiveerde. Terwijl Hij bloed zweette, bad Hij als een Held. Zulke gebeden strekken ons tot bemoediging en voorbeeld in het strijdperk van dit leven. Maar we moeten niet uit het oog verliezen dat droefheid over de zonde een andere droefheid is als verdriet om de gevolgen ervan.
Jezus was onschuldig bedroefd. Jezus leed onschuldig. Daarom was Hij hier op aarde het Lam van God, dat de zonde der wereld gedragen heeft. ( Johannes 1 : 29 / Openbaringen 5 : 6 ) ( Leven in Christus, SB, NBV, SV )