Ze komen vrolijk binnen. Beleefd en fris. In no time zitten ze. In geen velden of wegen een mobiel in zicht. Van allemaal krijg ik een hand. Een bereidwillige collega geeft de aanwijzingen die nodig zijn om in een vreemd lokaal aan de slag te kunnen.
Ik zet mijn presentatie aan en vertel. Daarna vertellen ze zelf. We lachen even in elkaars ogen. Aan het eind van de eerste les komen verschillende leerlingen naar me toe en bedanken voor de les. “ Tot morgen mevrouw! “
Wow! Tot morgen jongens! Ongekend!
Hoe zal ik de dagopeningen beginnen?Mijn Bijbel ligt open en ik bidt om de juiste woorden. Drie jongeren lezen regelmatig in de Bijbel. Nieuwsgierige ogen bekijken de landkaart die ik op het scherm gezet heb.
“ Vanmorgen neem ik jullie mee naar een land, hier ver vandaan. Er waren eens drie jongens, ongeveer van jullie leeftijd. Kijk, hier zie je de afstand die ze af moesten leggen. Ze hadden Iemand om voor te leven. Hij liet hen de bijzonderste avonturen beleven! En gaf zoveel kracht en wijsheid, dat ze hun God en hun geloof zelfs voor koningen niet aflegden. Gaan jullie mee op reis? We zullen schatten ontdekken en veel beleven dat beloof ik jullie!.”
Niemand lacht. Integendeel, ze luisteren.Ze willen allemaal mee!
Heere, geef me wijsheid en kracht.
Leidt hen naar U toe! Open hun hart
