Ezechiël en het Levende Water

De werking van de Heilige Geest. 

De man bracht me terug naar de ingang van de tempel. De ingang keek uit op het oosten. Ik zag dat er onder de deur van de tempel water tevoorschijn kwam. Het stroomde langs de zuidkant van het altaar, en ging daarna verder in oostelijke richting. 

De man bracht me door de noordelijke poort naar buiten, en we liepen buiten langs de tempel naar de oostelijke poort. Daar zag ik dat het water aan de zuidkant onder de poort door druppelde. 

De man volgde het water in de richting van het oosten. Intussen mat hij met zijn touw hoe ver we liepen. Toen we een halve kilometer gelopen hadden, liet hij mij het water oversteken. Het water kwam tot aan mijn enkels. Toen we nog een halve kilometer verder waren, moest ik opnieuw door het water gaan. Nu kwam het water tot aan mijn knieën. Weer een halve kilometer verder was het water een rivier geworden. Het was zo diep dat ik er niet meer doorheen kon lopen. Ik kon alleen nog maar zwemmen. 

De man zei: “ zie je dat mensenkind? “ Hij liet me uit het water komen en opeens zag ik dat er aan allebei de kanten van de rivier heel veel bomen stonden.

De man zei: “ dit water stroomt naar het oosten, en dan verder door het dal van de Jordaan naar de Dode Zee. Als de rivier daar de zee instroomt, wordt het water van de zee zoet. Overal waar het water van deze rivier komt, brengt het nieuw leven. Het water zal daar vol zijn met dieren en vol met vis. Overal langs de kust van de Dode Zee zullen vissers aan het werk zijn. En ze zullen daar hun netten laten drogen. In de dode zee zullen heel veel verschillende soorten vis leven, net zoveel als in de Middellandse Zee. Alleen in de moerassen en in de meertjes wordt het water niet zoet. Daar blijft het zout. Aan allebei de kanten van de rivier zullen bomen groeien. De bladeren van die bomen verdorren niet. En de vruchten van die bomen raken nooit op. Elke maand krijgen de bomen nieuwe vruchten. Dat komt doordat het water van de rivier uit de tempel stroomt. De vruchten worden als voedsel gebruikt, en de bladeren als medicijn. ( Ezechiël 47 : 1 – 12 ) 

De profeet Ezechiël was een man die uit een oud priestergeslacht stamde. Hij was geboren in 622, het jaar waarin binnen de tempel de oude boekrol met de Heilige Wet van God gevonden werd, en koning Josia allerlei hervormingen doorvoerde. Ezechiël maakte deel uit van een groep mensen die in ballingschap naar Babel werd gevoerd.

Tijdens de tweede periode van zijn profetenambt mocht Ezechiël Gods toekomstplan voor het herstel van Gods volk bekendmaken. Daarover gaat het in Ezechiël 47. 

Ezechiël krijgt een visioen. Hij ziet een man, waarschijnlijk een engel. Deze engel brengt hem terug naar de tempel in Jeruzalem. De profeet ziet iets uitzonderlijks. Er komt water onder de drempel van de tempel uit. Het water kwam van de rechterkant van de tempel vandaan, van de zuidkant van het altaar, en liep naar beneden. De loop van het water zag op de Heilige Wet van God die van Sion uit zou gaan. Het zag ook op het Woord van God dat van de tempel uit zou gaan. ( Jesaja 2 : 3 ) 

In de tempel werd de Heilige Geest uitgestort. Daar zouden de gaven uitgedeeld worden. Het heldere, frisse, goddelijke water zou de apostelen in staat stellen om deze gaven naar alle volken te brengen. ( Hand. 2 ) Ezechiëls gids laat hem niet zelf de betekenis van het visioen interpreteren maar legt hem uit waar hij op moet letten. De stroom water neemt zonder invloed van anderen in diepte en omvang toe. Het water stijgt net zolang tot het een ondoorwaadbare rivier geworden is. De oorsprong van dit water was niet uitwendig zichtbaar. Stil maar onafgebroken sijpelde het onder de drempel van de tempel vandaan. Zo is ook de oorsprong van het geestelijk leven van een gelovige. Het is een verborgenheid. ( Kol. 3 : 3 ) 

De profeet en zijn metgezel volgen de stroom, steken hem over om de diepte ervan te peilen en wandelen vervolgens aan de andere kant van de rivier verder om opnieuw door het water te waden. Tot vier keer toe wandelen Ezechiël en zijn gids door het water. Terwijl ze wandelen zien ze het water steeds hoger worden. Uiteindelijk wordt het zo diep dat de mannen erin zouden kunnen zwemmen. Dit beeld ziet op de toekomst van de christelijke kerk. Het geldt voor de Kerk in het algemeen, maar ook voor elke gelovige in het bijzonder dat de gaven meer worden wanneer zij beoefend worden. Zo gaat het ook in de navolging van Christus. Genade neemt toe als het wassende water, en als het morgenlicht dat meer en meer gaat schijnen al naargelang de volle dag aanbreekt. Wij mensenkinderen mogen en moeten die wateren volgen omdat ze de voortgang van het Evangelie in de wereld betekenen. Nooit moeten we ons eigen geestelijk leven uit het oog verliezen, en ook niet de beweging van de Heilige Geest in het algemeen, zoals Ezechiël dat ook gedaan heeft. 

Het water van de Heilige Geest bezit een genezende kracht. Ze brengt een gezegende verandering teweeg in het leven van mensen. Een verandering die zo groot is als het veranderen van de Dode Zee in een hof vol fonteinen. Het Evangelie is net als het zout dat Elisa in de bron gooide ( 2 Kon. 2 : 20, 21 ). Het maakt alles fris en nieuw, levend en krachtig! 

Christus Jezus zendt Zijn evangelie als het medicijn dat iedereen genezen kan. De genade van God maakt mensen levend, en maakt heiligen levendig. Alles wordt er vruchtbaar en bloeiend door gemaakt. De rivier die Ezechiël ziet schept paradijselijke levensomstandigheden voor zowel de mensen die het Evangelie door mogen geven, als degenen die door het Woord bereikt worden. Dat is een wonder, het herhaalt zich alle tijden door en zal doorgaan tot aan de Wederkomst. 

Een christen die dit wonder beleeft, ervaart in essentie een grote blijdschap in zijn hart. Elke dag gebeurt er wel iets waardoor de Heere zijn geest verfrist. Alles is altijd terug te voeren naar het dierbaar Woord van God. Hij is de Alpha en de Omega, het Begin en het Eind. Hij geeft dorstigen zonder limiet het water des levens, gratis en voor niets!