Filippenzen 2 : 1 – 11
De apostel Paulus had er alles voor over om de eenheid in de gemeente te waarborgen. Vanuit het voorbeeld dat de Heere Jezus hier op aarde had laten zien, instrueerde hij zijn lezers om vooral één in liefde te zijn. Ze moesten eensgezind zijn met betrekking tot de grote dingen van God. Alle andere zaken moesten daaraan ondergeschikt gemaakt worden. Die waren veel minder belangrijk. Zoals in elke gemeente had Paulus ook in Filippi met vuur en verve het evangelie gebracht. Allerlei mensen waren tot het geloof gekomen. Deze blijde tijding kwam Paulus ter ore. Daar was hij natuurlijk ontzettend blij mee. Vervolgens gaf hij zijn bekeerlingen het advies om de uitwerking van hun geloof te laten zien in de praktijk van hun leven. Paulus was een middel geweest om mensen tot de genade van Christus en de liefde van God te brengen. Hij had zijn werk absoluut niet uit geldingsdrang gedaan. Zijn dank hoefde voor hem ook niet in geld uitgedrukt te worden. Hij keek liever naar de vruchten die zijn werk op zouden brengen. Deze attitude wilde hij op zijn leerlingen overdragen. “ Christus geeft jullie moed, en Hij troost jullie met Zijn liefde. Blijf dan ook steeds je best doen om gered te worden. Doe dat met eerbied en respect voor God. Doe het zonder te klagen en ruzie te maken. Dan zullen jullie volmaakte kinderen van God zijn, zuiver en zonder fouten. Dan vallen jullie op tussen alle slechte en oneerlijke mensen, als sterren die schitteren in de nacht. “ zei hij.
Christus Jezus was op aarde gekomen om alle vijandschap te doden. Zijn dienende Voorbeeld had een ongekende uitwerking gehad.. Terwijl de leerlingen vroeger nog hadden zitten kibbelen over hun positie, had de voetwassing van de Heere Jezus hen beschaamd gemaakt en hun zelfzuchtigheid om zeep geholpen. Er was niemand zo nederig als Hij. In de oudheid bezat een slaaf geen enkel recht. Christus had uit vrije wil afstand genomen van Zijn rechten. ( Marcus 10 : 45 ) Wij moeten Zijn voorbeeld in ons leven laten zien als wij de volle zegen van Zijn dood willen ervaren.
Jezus was niet alleen de dienstknecht van God maar ook die van de mensen. Zijn hele leven was een leven van dienen, en steeds minder worden totdat Hij uiteindelijk aan het kruis terecht kwam. Zijn dood was vernederend, vervloekt, schandelijk en uiterst pijnlijk. De dood van een boosdoener en slaaf. Hij werd openlijk terechtgesteld. De gehoorzaamheid van Christus om deze weg te gaan staat in schril contrast tot de ongehoorzaamheid van Adam en zijn nakomelingen. Hierin was Hij uniek, er was voor Zijn komst niemand aan Hem gelijk, en na Zijn komst ook niet.
Gods antwoord op Christus` gehoorzaamheid was tweeledig. Hij heeft Hem hoog verheven. Bovendien heeft Hij Hem een Naam gegeven die elke naam te boven gaat. Dwars door Zijn dood heen heeft Hij overwonnen. Dit is gebeurd om alle mensen ervan te overtuigen dat Hij het werkelijk waard is om alle liefde te ontvangen. Omdat Hij Zich had vernederd, heeft God Hem verhoogd. Zijn Vader heeft zowel Zijn menselijke als Goddelijke persoon verhoogd. Zijn verhoging bestond uit eer en macht. De hele schepping zou aan Hem onderworpen worden. Alle bewoners van hemel en de aarde eveneens, de levenden en de doden. Het lijden en sterven van de Heere Jezus heeft plaatsgevonden opdat elke tong Hem belijden zou, en plechtig hulde bewijzen. Want alle eerbied die wij aan Christus bewijzen, strekt tot eer van God de Vader.
“ Jullie geloof is een geschenk aan God. Ik ben daar blij om, ook als ik zelf gedood word omdat ik het Goede Nieuws bekend maak. Ik ben blij samen met jullie allemaal. En ik wil dat jullie ook blij zijn, samen met mij” zo besloot Paulus zijn toespraak voordat hij even een kleine pauze in zijn betoog inlaste. ( SB, HSV, SV, de Bijbel in gewone taal, MH )