1 Petrus 1 : 1 – 12

1 Petrus 1 : 1 – 12 

“U hebt Hem lief, zonder Hem ooit gezien te hebben, en zonder Hem nu te zien gelooft u in Hem en ervaart u een onuitsprekelijke, hemelse vreugde.” 

De apostel Petrus heeft zich aan ons voorgesteld als:  ‘ Petrus, apostel van Jezus Christus.’  Hij voegde in vers 1 toe, dat hij ‘ ooggetuige van Jezus` lijden is geweest. Geen twijfel mogelijk, het was de Petrus over wie veel bekend was uit de evangeliën en de Handelingen. Petrus was als apostel betrokken bij de ontsluiting van het Koninkrijk van God voor Joden, Samaritanen en heidenen, maar schijnbaar heeft hij het Evangelie vooral verkondigd aan de Joden. ( Gal. 2 : 9 ) 

Nadat Petrus uit Jeruzalem vertrokken was ( Hand. 12 : 17 ), was hij een rondreizend verkondiger in dienst van het Evangelie geworden. ( 1 Kor. 9 : 5 ) Hij was dat vooral bij de gemeenten in Klein- Azië, aan wie hij schreef, en waarvan veel niet-Joden deel uitmaakten. 

Tijdens het schrijven van zijn brief was Petrus in Babylon. ( 5 : 13) Sommige Bijbelverklaarders denken dat hij in de oude hoofdstad van het koninkrijk Babylonië was, anderen denken aan het Egyptische Babylon, op de plaats van het huidige Caïro, of aan Rome, de hoofdstad van het grote keizerrijk. Het meest waarschijnlijk is dit laatste, omdat Petrus hier gestorven is in de periode 64 – 68, en omdat zo het meest eenvoudig te verklaren is dat Silvanus ( Silas )en Marcus bij hem waren, zoals je lezen kunt bij de afsluiting van de brief. ( 1 Petrus 5 : 12 – 14 ) 

Deze eerste brief van Petrus heeft de vorm van een brief naar Hellenistisch model. Er is een inleidende groet, er zijn namen van geadresseerden, en een afsluitende groet. ( 5 : 12 – 14 ) Het is erg mooi om te lezen dat de brief begint met een lofprijzing op God, zoals je die meestal ook bij de apostel Paulus vindt. Dat valt op, omdat de meeste brieven uit die tijd begonnen met een gebed aan een heidense godheid. 

Het word je al gelijk duidelijk dat het Paulus erom begonnen was om de gelovigen die lijden moesten verduren doordat hun omgeving tegenstand bood tegen hun geloof te bemoedigen( 1 : 6, 7 / 2 : 11 – 4 : 6 / 4 : 12 – 19 / 5 : 7 – 11 ). 

De wijze, intussen oud geworden Petrus richtte om die reden de aandacht van zijn lijdende medegelovigen op hun relatie met God en op hun situatie in de wereld. Zo wilde hij hen geestelijk doorzicht en inzicht verschaffen. 

Petrus wond er geen doekjes om, hij benoemde de dingen zoals ze waren. De kerk was een volk van ‘ vreemdelingen ‘ ( 1 : 1, 17, 2 : 11 ), levend in een slechte wereld. In de toenmalige wereld leefden ze verspreid tussen de verschillende volken als in een Babylonische ballingschap ( 5 : 13 ) 

Het vaderland van de gelovigen lag niet op aarde, het lag in de hemel ( 1 : 4 ), en het zou geopenbaard worden als de opgestane Christus zijn koninkrijk op aarde zou vestigen. ( 1 : 3, 5 ) Het ging om het heil van de toekomst ( 1 : 5 ), dat in het verleden voorzegd was.( 1 : 10 ) De gelovigen ervaarden dit gedeeltelijk al in het heden ( 1 : 9 ), ondanks het lijden dat ze moesten verduren. ( 1 : 6 ) Die hoop moest de gelovigen moed geven om te leven volgens de christelijke levenseisen ( 1 : 13 – 2: 10 ). 

Maar, die levenseisen konden ze niet alleen uitvoeren. Gelovigen moesten met elkaar een geestelijke tempel voor God vormen. Een tempel die was gebouwd door middel van levende stenen, Joodse en heidense, met Jezus Christus als hoeksteen. ( 2 : 4 – 10 ) 

Het is een wonder, maar waar: God bouwt een geestelijke tempel in deze slechte wereld. ( 2 : 11 – 4 : 11 ) Slecht, want de wereld is Gods schepping ( 2 : 13 ), maar ze is helemaal kapot gemaakt door de zonde. Om die reden riep Petrus zijn lezers op om een leven te leven dat een voorbeeld voor anderen was. Een leven dat Gods schepping en Gods regels respecteerde. Als maatstaf moesten christenen het goede tot leidraad hebben ( 2 : 15 ), en als vanzelfsprekend moesten ze gehoorzaamheid laten zien aan de wil van God ( 4 : 19 ). 

Het voorbeeld van een christen was Jezus ( 2 : 21 – 25 / 3 : 18 / 4 : 11 ) Hun levensdoel was dat er zodoende door anderen en door henzelf een goed getuigenis gevormd werd tot eer van God. ( 2 : 12 / 3 : 15, 16 ) 

Zonder Jezus te kennen, dat wil zeggen: zonder Hem in het echt gezien te hebben ( van aangezicht tot aangezicht), hadden de lezers van de Petrusbrief de Heere Jezus Christus van harte lief. Dat was heel bijzonder, het was een wonder, omdat ze niet -zoals Petrus-  met Hem waren omgegaan. Ze hadden Hem niet persoonlijk gekend of gezien, ze hadden Hem geen wonderen zien verrichten, en nooit de maaltijd met Hem gebruikt. 

In de tijd die voorafgaat aan de wederkomst van Christus: de periode tussen hemelvaart en wederkomst, leeft de christelijke gemeente niet in aanschouwen, maar in geloof. ( Joh. 20 : 29 / 2 Kor. 5 : 7 / Hebr. 11 : 1, 29 ) Eigenlijk wonderlijk, maar voor ieder kind van God zeer herkenbaar: gelovigen leven via de gemeenschap met Christus ( 1 Kor. 1 : 9 ). Ze hebben Hem leren kennen door het lezen van de Bijbel, en door het woord dat aan hen verkondigd is. Ze hebben Hem ook leren kennen door gebed, en verhoringen op hun gebed. 

Ze geloven niet in een leer, of in een theorie over Jezus, maar ze geloven in een Persoon. Een Persoon die ze uiteindelijk werkelijk zullen ontmoeten, aan het einde van de tijd. Als Hij terugkomt om Zichzelf aan hen te openbaren. 

Als die dag komt zullen hun harten gevuld zijn met een heerlijke blijdschap. Het woord aneklatetos ( onuitsprekelijk ) geeft aan dat er eigenlijk geen woorden bestaan om deze blijdschap te omschrijven. Het valt met geen enkele aardse blijdschap te vergelijken. 

Verheerlijkte vreugde  is de vreugde waar de heerlijkheid van God van afstraalt, en in doorklinkt. Als je deze betekenis tot je laat doordringen, dan besef je dat het om een vreugde gaat die past bij de wederkomst van Christus. Dat is de tijd van de voleinding van het aardse, en van het begin van de eindeloze heerlijkheid bij God. ( vs 7, 11 / 4 : 13 / 5 : 4, 10 ) Je leest uit de woorden van Petrus op dat de vreugde waarover hij schreef, gedeeltelijk ook al te midden van moeilijke omstandigheden ervaren werd.  

De woorden van Petrus hebben nog niets aan zeggingskracht verloren. De problemen en zorgen waarmee wij vandaag de dag geconfronteerd worden, mogen anders van inhoud zijn dan in de tijd van Petrus, maar in essentie is het een feit dat volgelingen van Jezus moeilijkheden ervaren omwille van hun geloof. Daarom blijft de boodschap van de Petrusbrief levend, actueel en krachtig!