Waarom de opstanding? ( 2 )

 

De Emmaüsgangers ( Lucas 24 ) 
Het was een dag van veel wonderen, de opstandingsdag van de Heere Jezus.
Nog voor Zijn verschijning aan de leerlingen trok Kleopas met één van de andere leerlingen die zich bij de elf gevoegd had door het golvende landschap rondom Jeruzalem. Ze hadden de stad achter zich gelaten en naderden Emmäus, een dorpje dat op 60 stadiën – ongeveer 31 km – van Jeruzalem vandaan lag. Bijna thuis.

De mannen hadden het over de verhalen die in Jeruzalem de ronde deden. De opstanding van Jezus. Samen namen ze alle gebeurtenissen door. Hun geest zocht naar verklaringen voor wat er in Jeruzalem gebeurd was. Twee discipelen van de Meester. Vol rouw, twijfel, en onzekerheid. Geen wonder, niemand kon de lege plaats die door de dood van Jezus was ontstaan opvullen.
‘Waar twee of drie in Mijn Naam vergaderd zijn, daar ben Ikzelf in het midden” ( Math. 18: 20 ) had Jezus ooit gezegd. Een belofte die in vervulling zou gaan. Onopgemerkt kwam er een Man naast hen lopen. Hij liep mee op naar het dorp.
‘Waarover loopt u zo druk over te praten?” informeerde de Man geïnteresseerd.

Verbaasd en een beetje geïrriteerd staakten de mannen hun gesprek. ‘U wilt ons toch niet zeggen dat U de enige vreemdeling in Jeruzalem bent die niet weet wat er is gebeurd? “ vroeg Kleopas verbaasd. Verdrietig of blij, zijn hart was altijd vol van Jezus. Hij kon zich gewoon niet voorstellen dat Jezus nergens vanaf wist.
Dat wist Jezus natuurlijk wel. Maar Hij wilde Zijn leerlingen hun verhaal laten vertellen. Hij wilde weten of ze nog wisten wat Hij tijdens Zijn leven allemaal gezegd had. Zonder dat ze er erg in hadden friste Hij hun basiskennis. Hij wilde daar nieuwe inzichten aan toevoegen. Goddelijke wijsheid.
Daarom hield Jezus hun ogen zo dat zij Hem niet herkenden. Het gezichtsvermogen is in de Bijbel meestal een weergave van het begrip, het geloof, en van het heil. ( Lucas 2: 30/ 6: 39/ 10: 23 / 11: 34 / 19: 42 )

Vol geestdrift begonnen de mannen hun verhaal. Bijzonder dat ze geen moment twijfelden aan de kwaliteiten van hun Meester.
‘Weet u niet wat er gebeurd is met Jezus uit Nazareth? Een machtig Profeet in woorden en daden, in de ogen van God en van heel het volk. Onze hogepriesters hebben Hem ter dood laten veroordelen en Hem laten kruisigen. Wij leefden in de hoop dat Hij Degene was die Israël zou bevrijden. Het is nu drie dagen geleden dat dit gebeurd is. Nu hebben enkele vrouwen ons in verwarring gebracht. Ze gingen vanmorgen vroeg naar het graf om Zijn lichaam te balsemen. Maar ze vonden Hem niet. Er zouden engelen aan hen verschenen zijn. De engelen zeiden dat Hij weer in leven zou zijn. Een paar van onze vrienden gingen toen ook naar het graf. Ze troffen het aan zoals de vrouwen het beschreven hadden. Maar Jezus vonden zij niet.”
Het bleef stil. Zonder dat ze het wisten hadden de mannen hun vooroordelen en twijfels aan de Messias voorgelegd.

Jezus vond het niet zo slim wat ze allemaal zeiden.
‘Onverstandigen, en tragen van hart om te geloven!”  hoorden de mannen Hem zeggen. Zwakheid en ongeloof, dat vond Jezus heel erg, na alles wat er was gebeurd. Maar  Jezus ging niet weg. Hij bleef bij de leerlingen. Geduldig begon Hij opnieuw en opende de schatkist van het woord van God. Hij leidde de mannen terug naar de profeten, die alles al voorzegd hadden. 

‘Zijn jullie dan zo onverstandig en traag van begrip dat jullie niet geloven in alles wat de profeten gezegd hebben? Moest de Messias al dat lijden niet ondergaan om Zijn glorie binnen te gaan?” mopperde de Heere Jezus. Daarna legde Hij hun uit wat er in al de heilige boekrollen over Hem geschreven stond. Hij begon bij Mozes en de Profeten en toonde haarfijn aan hoe het lijden dat Hij ondergaan had de vervulling was van alles wat hun hart zo verdrietig maakte. Alle geheimen van het Evangelie kwamen via het Oude Testament aan het licht. Op allerlei manieren had God gesproken, dat hadden de mannen kunnen weten. Het is wetenschappelijk bewezen dat verdriet zo diep kan zijn dat het je gedachten helemaal in de war kan brengen. Misschien konden de mannen helemaal niet helder denken omdat ze zo treurig waren.

Al pratend naderden Jezus, Kleopas en zijn vriend hun woonplaats. Het leek erop dat Jezus afscheid van ze wilde nemen en door wilde reizen. Maar daar kwam niets van in.  “ Blijf bij ons, want het is bijna avond, en de dag is gedaald. “ drongen Kleopas en zijn vriend aan. Toen ging Jezus mee, het dorp in.

Het leek wel een herhaling van het Laatste Avondmaal. Opnieuw een tafel, ze lagen weer aan. Opnieuw het breken van het brood. Jezus zegende dat, sprak een dankgebed uit, en deelde uit. Toen opende Hij hun ogen. Zij herkenden Hem. Nu begrepen ze hoe het kwam dat het Licht in hen ontstoken werd. Jezus had dat Zelf gedaan.
Ineens was Hij verdwenen, Hij kwam weg uit hun gezicht. Maar Zijn liefde bleef. Vreugde en vrede, ze waren ontzettend blij en dankbaar. 

Dit moesten de anderen ook weten!

Gerald Troost | Shalom voor de wereld (lyric video) – YouTube

Een rivier vol van vrede (Opwekking 88) – YouTube

( Bronnen: SVkant. SVmU, SBip, MH )