Toen ze alles overeenkomstig de wet van de Heer hadden gedaan keerden ze terug naar Galilea, naar hun woonplaats Nazaret. Het kind groeide op, werd sterk en was begiftigd met wijsheid. God genade rustte op Hem. ( Lucas 2 : 39 )
Met deze passage begint het enige verhaal dat over de Zaligmaker verteld wordt. Dit is de bron van informatie van zijn kindsheid af tot aan Zijn openbare verschijning aan het volk van Israël toe. Wat hadden we graag meer van Hem willen weten!
Toen koning Herodes gestorven was keerden Jozef en Maria terug naar Nazaret. De engel van de Heer had hen opgedragen om weer naar Nazareth te gaan, hun stad.Daar groeide de Heere Jezus op. Net als andere kinderen groeide hij in lichaamsgrootte, en nam het verstand in zijn menselijke ziel toe. Toch was er al een opmerkelijk verschil. Terwijl andere kinderen nog niet volgroeid waren in verstand en vastberadenheid wordt er van de Heere Jezus geschreven dat Hij gesterkt was in de geest. Door de Geest van God werd Zijn menselijke ziel met een buitgengewone kracht begaafd. Terwijl andere kinderen kinderlijk waren, werd Hij met wijsheid vervuld. Alles wat Hij deed of zei was wijs gezegd en wijs gedaan, en reikte ver boven zijn jaren uit. Jezus liet niets anders blijken dan dat de genade van God over Hem was. Hij was zeer bemind en genoot in hoge mate de gunst van God.
Hoewel we uiterlijk niets bijzonders uit deze zinnen oplezen, geven zij met de voorvallen in de tempel duidelijk aan dat Gods heilplan vervuld zou worden. De bescheiden materiële omstandigheden en de eenvoud van taal die Lucas gebruikt laten alle ruimte voor de glorie en geestelijke verhevenheid die er achter de ogenschijnlijk normale omstandigheden verborgen liggen.
Jezus zou door Niemand minder dan Zijn Vader in de hemel gecoacht en geleid worden. Door Zijn uitnemende gehoorzaamheid die zou blijken tot in de dood te zijn, zou Hij de hoogste, verhevenste plaats aan de rechterhand van de Vader verwerven. Hiervandaan zal Hij eens terugkomen om de levenden en doden te oordelen.
Wij mensen zullen Hem straks niet terugzien als het kind in de kribbe, de lijdende Rabbi, of de stervende Borg. Nee, wij zullen Hem met heerlijkheid en eer gekroond ontmoeten. Soms mogen we daar hier op aarde al iets van zien. Toen Stefanus gestenigd werd riep hij uit: “ Ik zie de hemelen geopend, en de Mensenzoon die aan Gods rechterhand staat! “ Hij zag dat terwijl hij vervuld was met de Heilige Geest en zijn blik opsloeg naar de hemel. Stefanus zag de luister van God. Wij zullen dat ook zien als we ons hart en oog maar vast op Hem gevestigd houden. Het is daarvoor niet nodig om alles hier op aarde uit te bannen en weg te doen. Wij mogen onze plek hier op aarde innemen. We leven midden in de wereld, maar de wereld behoort ons niet toe, en wij behoren de wereld niet toe. We zijn pelgrims, op reis naar de hemel. Hier op aarde proberen we zoveel mogelijk mensen mee te nemen. Daar gebruiken we ons hart, ons verstand, onze wil, en onze mogelijkheden voor. God, onze God zal ons zegenen!
