Toen kwam het moment dat Elisabets kind geboren werd. Ze kreeg een zoon. Haar buren en familie hoorden het nieuws. Ze waren blij, en zeiden tegen elkaar: ‘ Wat is God goed geweest voor Elisabet!’
Een week later werd het kind besneden. De mensen die erbij waren wilden hem Zacharias noemen. Want dat was de naam van zijn vader. Maar Elisabet zei: ‘ Nee, hij moet Johannes heten. ‘
De mensen zeiden: ‘ Johannes? Maar zo heet niemand in jullie familie! ‘ Met gebaren vroegen ze aan Zacharias hoe hij het kind noemen wilde. Toen pakte Zacharias een schrijfbord en schreef daarop: ‘ Het kind heet Johannes. ‘ Iedereen was verbaasd. Meteen daarna kon Zacharias weer praten, en hij dankte God.
Alle mensen die in de buurt woonden, waren diep onder de indruk. En in heel het bergland van Judea vertelden de mensen elkaar wat er gebeurd was. De mensen dachten: ‘ Hoe zal het verder gaan met dit kind? ‘ Want het was duidelijk dat God een bijzonder plan met hem had. Toen kwam de Heilige Geest in Zacharias. Hij liet Zacharias het volgende zeggen: ‘ Aeel eer aan de Heer, de God van Israël! Hij is gekomen om Zijn volk te bevrijden. Hij heeft ons een machtige Redder gegeven uit de familie van koning David. Lang geleden heeft God al beloofd: ‘ Ik zal jullie redden van je vijanden en van iedereen die jullie haat. ‘ Dat hebben de profeten gezegd tegen onze voorouders. Zo toonde God aan hen Zijn liefde. Hij is Zijn heilige belofte niet vergeten. God beloofde aan Abraham, onze voorvader dat Hij ons zou redden van onze vijanden. Hij wil dat we Hem trouw dienen met heel ons hart zonder bang te zijn. We mogen bij Hem zijn, ons leven lang. En jij, Johannes bent straks een profeet van de Allerhoogste God. Want jij zult de mensen vertellen dat ze gered kunnen worden. Want God wil hun fouten vergeven.
Omdat God zoveel van ons houdt, zal Hij het hemelse licht naar ons sturen. Dat licht zal schijnen op iedereen die leeft in het donker, in de schaduwen van de dood. Dat licht zal ons de weg wijzen naar de vrede.’
Johannes groeide op, en de Heilige Geest maakte hem sterk. Hij leefde in de woestijn, totdat hij begon met de taak die God hem gegeven had. ( Lucas 1 : 57 e.v. )
Elisabeths tijd was aangebroken. God ging Zijn belofte aan haar vervullen. Er werd een gezonde zoon geboren! Haar hele leven lang was zij onvruchtbaar geweest, maar nu ze oud geworden was en het eigenlijk niet meer kon, vervulde de Here Zijn beloften. Allen om haar heen verblijdden zich intens met haar om dit wonder. In Israël was het de gewoonte om op de achtste dag het kind te besnijden als teken dat zij aan God overgegeven werden. Eerst dan werd het een naam gegeven.
Vastbesloten noemde Elisabet zijn van God Zelf gegeven naam: ‘ Johannes ‘ , omdat zij wist dat de engel het zo gezegd had. Johannes – begenadigde omdat hij het evangelie van Christus in zou leiden. Het evangelie waarin Gods genade helderder schijnen zou dan ooit tevoren.
De familie begreep daar niets van, en deed een beroep op de vader. Het was zijn taak om het kind een naam te geven. ( Luc. 1 : 62 ) Zacharias – die nog steeds doof en stom was – werd gewenkt. Nadat hij een schrijftablet gepakt had schreef hij daarop een duidelijke bevestiging: ‘ Johannes is zijn naam! ‘
De tijd van zijn beperking was voorbij! Johannes voelde hoe zijn tong en mond die door ongeloof toegesloten waren, geopend werden. Wanneer God onze mond opent, dan moeten wij God loven en prijzen! Zo gebeurde het ook hier.
Zacharias hief een loflied aan! Een schitterende lofzang rolde over zijn lippen! Iedereen die het hoorde was diep onder de indruk. Grote onvoorstelbare dingen had God gedaan! Hij zorgde voor een perfecte timing van Zijn grote daden! Alles in exact de juiste volgorde, en op de juiste tijd. Wat een God!
In het hele bergland van Judea werden deze gebeurtenissen besproken. Iedereen die het hoorde bleef erover nadenken en vroeg zich af hoe het verder zou gaan met dit kind. Want het was duidelijk dat de hand van de Here met hem was. Zijn hand beschermde zijn leven. Naarmate het opgroeide werd meer en meer duidelijk dat de Geest van de Here met hem was, hem sterkte, en toebereidde voor zijn toekomst.
Wat een gezegend kind! Voorzegd, geboren en opgevoed door niemand minder dan God Zelf.
( De Bijbel in gewone taal, MH, SV kantt, SB )
