Anna
Er woonde in Jeruzalem een profetes Anna, de dochter van Fanuel uit de stam van Aser. Ze was hoogbejaard. Vanaf haar huwbare leeftijd had ze zeven jaar met haar man geleefd. Anna was al vierentachtig jaar weduwe. Ze bevond zich altijd in de tempel, waar ze God diende door te vasten en te bidden. Op het ogenblik dat Jezus aan Zijn Vader opgedragen werd kwam ze naar Hem toe, bracht God hulde en sprak over het kind met allen die uitzagen naar de bevrijding van Jeruzalem. ( Lucas 2 : 38 )
De pasgeboren Jezus zou opnieuw verhoogd worden. Het is bijzonder bemoedigend om op te merken hoe de Heere niet alleen instaat voor de eer van Zijn Naam, maar daarbij altijd het geloof van Zijn profeten bevestigt.
De Heere gaf bijzonder duidelijk aan dat Hij Zijn koninkrijk uit wilde breiden door zowel mannelijke als vrouwelijke profeten. Direkt na Jezus` geboorte bevestigde Hij dat. Anna was een dochter van Fanuel en haar naam betekent “ begenadigde.” Haar roots lagen in de stam van Aser. De zegenende Jakob had over hem geprofeteerd: “ Aser, je bent rijk aan de fijnste spijzen. Voedsel voor koningen brengt je voort. “ De naam van Aser betekent: “ zielsgelukkig.” Zijn nakomelingen zouden over de vruchtbare rijke grond in het kustgebied ten noorden van de berg Karmel beschikken. Het waren echte geluksvogels.
Na een korte huwelijksperiode was de vrouw weduwe geworden. De Heere had haar rouw gebruikt om haar op haar roeping voor te bereiden. Ze was jarenlang, tot aan haar vierentachtigste levensjaar, een lichtend voorbeeld voor haar tijdgenoten geweest. Het lijkt erop dat ze in één van de bijgebouwen van de tempel woonde. De voorhoven van het huis des Heeren zogezegd. De Bijbel vermeldt dat ze God nacht en dag diende door te bidden en te vasten. Als profetes moet ze de donkere tijd zonder openbare profetie op de juiste manier ingeschat hebben, anders had ze de noodzaak tot bidden en vasten niet zo goed aangevoeld.
Het moge duidelijk zijn dat zij hierin een schitterende uitstraling had. “ Zij diende God. “ schreef Lucas, de nauwkeurige opmerker. Ze streed voor de eer van Zijn Naam door haar attitude. Het blijkt dat zij naarmate haar leven vorderde geen trage christen werd, maar steeds meer voldoening vond in haar toewijding aan de Heere. Jahweh had in haar hart het vuur ontstoken dat nooit meer dooft!
God zorgde voor Zijn trouwe volgelinge en dienares. De Heilige Geest bracht haar op de juiste tijd op de juiste plaats. Anna naderde het kleine gezelschap van Maria, Jozef, het Kind, en Simeon. Ze dankte God. De Heere had een behagen in haar offers. De reuk van haar lof steeg op tot God zoals eens de reuk van de offers van Abel. ( Genesis 4 : 4 )
Het waren maar ogenblikken. Zo genoten en zo weer toegesloten. Maar de mond van Anna verstomde niet! Hieruit blijkt het welbehagen van God, dat door Zijn hand gelukkig voortging. ( Jesaja 55 : 10, 11 ) Het lijkt erop dat de tijd van haar roeping aangebroken was. De mensen van wie zij wist dat ze uitzagen naar de beloften van God moesten het Grote Nieuws horen! Anna verkondigde hen vol zekerheid de vervulling van Gods heerlijke beloften! Hierin werd zij boven Simeon verkozen. Opnieuw bleek Zijn gunst en goedkeuring over de profetie van vrouwen. Vrouwen spraken Lofzangen uit, of zongen ze.( Mirjam, Hanna, Maria en Elisabeth ) Vrouwen verkondigden! ( Anna, de vrouwen na de opstanding )
In het koninkrijk van God is alles zo bijzonder. Kleine verborgen en onopgemerkte situaties waren de ogenblikken waarin de flonkerstenen van Gods wonderen zich openbaarden. Dat heeft ons iets te zeggen. De plaatsen waar die wonderen meestal gebeurden waren in de Bijbel gevangenissen ( Hand. 12 / Hand. 16 ), een plek in de tempel ( Lucas 2 ) , een eenzame plaats in het veld ( Genesis 28 : 13 / Handelingen 8 : 26 – 40 ). Een schip in een woedende storm ( Handelingen 27/ Marcus 4 : 35 – 40 ), aan een kruis ( Lucas 23 : 43 ), bij een graf ( Lucas 7 / Lucas 24 : 1 – 8 ) , in afzondering ( Exodus 33 : 7 – 9 ), in de natuur ( Lucas 2 ), of in een woning ( Handelingen 16 : 13 – 15 / Hand. 15 : 34 / Lucas 1, 2 )
Het is de kunst dit op te merken, en de openbaringen van Gods wonderen op de juiste plek te zoeken. Want de Heere is gisteren en heden dezelfde, en tot in der eeuwigheid!
